دو نوع اختلال اصلی اندام‌های خارجی تناسلی مردانه را درگیر می‌کند. این دو عبارتند از: اختلال‌های آلت تناسلی و اختلال‌های بیضه. بیماری‌های آلت تناسلی بر عملکرد جنسی و باروری مردان اثر می‌گذارد. مشکلات آلت، زندگی جنسی و وضعیت سلامت عمومی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و اجازه نمی‌دهد بیمار به خوبی از زندگی خود لذت ببرد. شایع‌ترین بیماری‌های آلت تناسلی به شرح زیر است:
در صورت مواجهه با علائم زیر به متخصص اورولوژی مراجعه کنید:
- درد، ورم یا حساسیت آلت تناسلی
- ترشح غیرطبیعی
- حساسیت پوستی توام با خارش، تاول، زخم یا برآمدگی‌های قرمز کوچک
- خون در ادرار یا منی
- نعوظ طولانی مدت 4 ساعته یا بیشتر
- پوست ختنه گاه آن‌قدر سفت شود که نتوان آن را حرکت داد.
مشاورین ما در کلینیک تخصصی اورولوژی دکتر نامداری از طریق پل ارتباطی 02188776801 آماده پاسخگویی به سوالات شما در این زمینه هستند.
انواع بیماری‌های آلت تناسلی
کوچک بودن آلت
اکثر آقایان در مرحله‌ای از زندگی خود این سوال آزارشان می‌دهد که آیا آلتشان کوچک است؟ آلت کوچک آلتی است که شما یا همسرتان حس کنید که بلندی و یا قطر آن کافی نیست. تصور در مورد کوچک بودن آلت به محل زندگی شما نیز بستگی دارد.
نعوظ دائم
پریاپیسم به نعوظ دائم و غالباً دردناکی گفته می‌شود که بیش از 4 ساعت ادامه داشته باشد. نعوظ دائم ربطی به فعالیت جنسی ندارد و پس از ارگاسم برطرف نمی‌شود. نعوظ زمانی رخ می‌دهد که خون در آلت جریان داشته باشد اما به خوبی تخلیه نشود.
بیماری پیرونی
به عارضه‌ی تشکیل شدن پلاک یا توده سخت روی آلت تناسلی بیماری پیرونی گفته می‌شود. پلاک معمولاً بالا یا گاهی پایین آلت به صورت لایه‌های حاوی بافت نعوظی تشکیل می‌شود. ورم و تحریک (التهاب) موضعی غالباً از علائم اولیه تشکیل پلاک است که به مرور زمان تبدیل به اسکار سخت می‌شود. پلاک سخت شده انعطاف‌پذیری را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود آلت هنگام خم شدن حین نعوظ درد بگیرد و فشار تحمل کند. بیماری پیرونی ناراحتی و اضطراب بیمار را نیز در پی دارد و میل جنسی و توانایی جنسی مرد را هنگام نزدیکی کاهش می‌دهد.
بالانیت
به التهاب سر آلت بالانیت گفته می‌شود که عارضه‌ای مشابه بالانوپوستیت یعنی التهاب سر آلت و پوست ختنه گاه است. قرمزی یا ورم، خارش، حساسیت پوستی، درد و ترشحات بدبو از علائم بالانیت به شمار می‌رود.
سرطان آلت
سرطان آلت گونه نادری از سرطان است که در اثر تقسیم و رشد غیرقابل کنترل سلول‌های غیرطبیعی آلت بروز می‌یابد. بعضی تومورهای غیرسرطانی خوش خیم تبدیل به سرطان آلت می‌شوند.
هیپوسپادیاس
هیپوسپادیاس نقصی مادرزادی است. در بیماران مبتلا به این عارضه دریچه حالب (موسوم به مجرا یا مئاتوس) در نوک آلت، که ادرار و منی از راه آن از بدن خارج می‌شود، در محل مناسب قرار ندارد و به جای این که نوک آلت باشد، زیر کلاهک یا حشفه (گلانس) آلت واقع شده است.
مشکلات پوستی آلت تناسلی
حساسیت‌های پوستی، لکه‌ها و برآمدگی‌های مختلفی روی آلت ایجاد می‌شود که اگر چه بعضی از آن‌ها نشانه‌های ابتلا به بیماری‌های مقاربتی جنسی (STIs) هستند، اما بسیاری از آن‌ها بدون خطرند.
- پسوریازیس: پسوریازیس آلت به صورت لکه‌های قرمز ضخیم با لبه‌های تیز و مشخص مشاهده می‌شود. این ناراحتی پوستی می‌تواند ارثی باشد و به ندرت جدی است.
- پاپول (کورک یا جوش) مرواریدی آلت لکه‌های کوچکی با قطر یک تا سه میلی متر است که دور کلاهک یا حشفه آلت به چشم می‌خورد و عفونی نیست و نیاز به درمان نیز ندارد.
- دانه‌های فوردایس: دانه‌های کوچک بنفش یا قرمز رنگی به قطر 1 تا 5 میلی‌متر هستند که روی حشفه آلت و بدنه کیسه بیضه ایجاد می‌شوند. این عارضه پوستی بدون درد و خارش است، به صورت تک دانه یا گروه‌هایی با بیش از صد دانه دیده می‌شود.
- سیفلیس یکی از بیماری‌های مقاربتی است که باکتری ترپونما پالیدوم عامل آن است. عفونت اولیه معمولاً زخم بدون درد مدور و ساده‌ای را روی آلت یا کیسه بیضه ایجاد می‌کند، اما عفونت به مرور زمان به دیگر بخش‌های بدن سرایت می‌یابد و به بسیاری از اندام‌ها آسیب می‌زند.
- زگیل تناسلی برآمدگی‌ها یا زائده‌های گل کلم شکل قهوه‌ای یا سفید مایل به صورتی یا همرنگ پوست با سطح مرطوب است که معمولاً روی سر آلت و گاهی روی بدنه، کیسه بیضه، اطراف مقعد و داخل دهان و گلو ایجاد می‌شود.
- تبخال تناسلی نیز نوعی بیماری منتقله جنسی است که به صورت برآمدگی‌های کوچک قرمز رنگی مشاهده می‌شود که به تاول تبدیل می‌شوند و با ترکیدن این تاول‌ها زخم‌های باز و دردناکی ایجاد می‌شود. بیمار غالباً در مراحل اولیه بیماری تب می‌کند.
- عفونت تخمیری مردانه: حساسیت پوستی توام با خارش و سوزش قرمز رنگی در نوک آلت است که با مصرف پماد ضدقارچ غیرتجویزی درمان می‌شود.
مشکلات آلت تناسلی چگونه درمان می‌شوند؟
کوچکی آلت
روش‌های جراحی و غیرجراحی برای درمان کوچکی آلت وجود دارد که از آن جمله می‌توان به کشنده یا پمپ، تمرین‌های مخصوص آلت و جراحی افزایش طول آلت اشاره کرد. برای آگاهی از مزایا و معایب هر روی و انتخاب بهترین درمان با متخصص اورولوژی مشورت کنید.
نعوظ دائم
نعوظ دائم فوریتی پزشکی و درمان آن اورژانسی است، چون نعوظ طولانی در صورت درمان نشدن باعث زخم شدن آلت می‌شود و عوارض بلندمدتی مانند اختلال نعوظ را به دنبال دارد. در اکثر موارد خون با فرو کردن سوزن در کنار آلت تخلیه می‌شود. داروهای منقبض کننده عروق که جریان خون را در آلت کاهش می‌دهد نیز تجویز می‌شود. جراحی در موارد نادر به منظور جلوگیری از آسیب دیدن دائمی آلت ضرورت می‌یابد.
بیماری پیرونی
دو روش جراحی و غیرجراحی برای درمان بیماری پیرونی وجود دارد. اکثر پزشکان ترجیح می‌دهند جراحی را صرفا بر روی بیمارانی انجام دهند که انحناء آلتشان آن قدر زیاد است که آمیزش را غیرممکن می‌کند. چنانچه بیماری پیرونی توانایی مرد در رسیدن به نعوظ یا حفظ آن را کاهش داده باشد، از پروتز آلت نیز استفاده می‌شود. در روش غیرجراحی دارو مستقیماً در پلاک تزریق می‌شود. درمان با لیزر نیز روشی با تهاجم حداقل است که برای باریک کردن پلاک پیرونی انجام می‌شود.
بالانیت
داروی آنتی بیوتیک یا ضدقارچی مناسب در صورت وجود عفونت تجویز می‌شود. عمل ختنه در صورت شدید یا مستمر بودن التهاب توصیه می‌شود. رعایت بهداشت برای مثال تمیز کردن روزانه پوست ختنه گاه و خشک کردن سر آلت از عود کردن بالانیت (التهاب کلاهک آلت) جلوگیری می‌کند.
هیپوسپادیاس
هیپوسپادیاس با جراحی درمان می‌شود. هدف از جراحی صاف و طبیعی کردن آلت به گونه‌ای است که مجرای خروج ادرار در انتها یا نزدیک نوک آن قرار داشته باشد. جراح ترجیح می‌دهد جراحی هیپوسپادیاس را پس از زایمان و در غیر این صورت بر روی نوزادان سالم 6 تا 12 ماهه انجام دهد. البته درمان این عارضه در هر سنی و حتی در دوره بزرگسالی ممکن است. اگر آلت کوچک باشد، متخصص اورولوژی پیشنهاد می‌دهد که درمان با هورمون مردانه تستوسترون قبل از جراحی انجام شود.
