بیماری پیرونی: علل، علائم و درمان

بیماری پیرونی بیماری است که در آن بافت اسکار فیبروزی در بافت‌های عمیق‌تر زیر پوست آلت تناسلی تشکیل می‌شود. این امر موجب بروز نعوظ دردناک همراه با شکل منحنی وار آلت تناسلی مرد می‌شود. ابتلای به این بیماری می‌تواند آلت تناسلی مرد را در هنگام نعوظ کوتاه‌تر کند. این بیماری به علت ابتلا به سرطان رخ نمی‌دهد.

آلت تناسلی از نظر شکل و اندازه متفاوت است؛ بنابراین داشتن نعوظ منحنی شکل همیشه دلیلی برای نگرانی نیست؛ اما بیماری پیرونی باعث خمیدگی یا درد جدی در برخی افراد می‌شود. این می‌تواند شما را از داشتن رابطه جنسی جلوگیری کرده یا ممکن است ایجاد یا حفظ نعوظ را سخت کند که به آن اختلال نعوظ نیز می‌گویند.

برای بسیاری از افراد، ابتلای به این بیماری موجب داشتن حس استرس و اضطراب می‌شود. بیماری پیرونی به ندرت خود به خود از بین می‌رود. در بیشتر افراد مبتلا به این بیماری، این بیماری به همان شکلی که هست باقی می‌ماند یا ممکن است در اوایل ابتلا کمی بدتر شود. درمان زودهنگام این بیماری بلافاصله پس از ابتلا به این بیماری ممکن است از بدتر شدن شدت یا حتی بدتر شدن علائم جلوگیری کند. حتی اگر برای مدتی به بیماری پیرونی مبتلا بوده‌اید، درمان آن ممکن است به کاهش علائمی مانند درد، انحنای آلت و کوتاه شدن پوست کمک کند.

 

 

علت بیماری پیرونی

علت دقیق ابتلا به افراد مبتلا به پیرونی مشخص نیست. اما به نظر می‌رسد عوامل مختلفی در بروز بیماری دخیل هستند. تصور می‌شود که بیماری پیرونی اغلب ناشی از آسیب مکرر به آلت تناسلی در طول رابطه جنسی شدید می‌باشد. اما همچنین آلت تناسلی ممکن است در طول فعالیت‌های ورزشی یا تصادفات آسیب ببیند.

بسیاری از افراد مبتلا نمی‌توانند آسیب خاصی را که منجر به علائم آن‌ها شده است به خاطر بیاورند. در طول فرآیند بهبودی پس از آسیب به آلت تناسلی، بافت اسکار تشکیل می‌شود. این امر می‌تواند منجر به ایجاد توده‌ای شود که می‌توانید احساس کنید یا به انحنای آلت تناسلی منجر شود.
هر طرف آلت تناسلی حاوی یک لوله اسفنج مانند به نام کورپوس کاورنوزوم است. این لوله‌ها دارای رگ‌های خونی بسیار ریز هستند. هر یک از اجسام غار در غلافی از بافت پوشیده شده است. غلاف در هنگام نعوظ کشیده می‌شود. هنگامی که شما از نظر جنسی تحریک می‌شوید، خون بیشتری به این اتاقک‌ها جریان می‌یابد. همان‌طور که اتاقک‌ها از خون پر می‌شود، آلت تناسلی منبسط شده، صاف و سفت می‌شود و به حالت نعوظ می‌رسد.

در بیماری پیرونی، وقتی آلت تناسلی نعوظ پیدا می‌کند، ناحیه دارای بافت اسکار کشیده نمی‌شود. در نتیجه آلت تناسلی خم شده یا تغییرات دیگری را پشت سر می‌گذارد. این امر می‌تواند دردناک باشد. در بیشتر افراد، علائم بیماری به آرامی ظاهر شده و به نظر نمی‌رسد با آسیبی در ارتباط باشد. محققان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا این بیماری ممکن است با یک ویژگی ژنتیکی یا بیماری‌هایی خاصی در ارتباط باشد.

علائم بیماری پیرونی

علائم بیماری ممکن است به طور ناگهانی شروع شده و یا در طول زمان ظاهر شود. شایع‌ترین علائم بیرونی پیرونی شامل موارد زیر می‌باشد:

وجود بافت اسکار

بافت اسکار مرتبط با این بیماری پلاک نیز نامیده می‌شود. این نوع پلاک با پلاکی که می‌تواند در رگ‌های خونی یا روی دندان‌های شما ایجاد شود متفاوت است. بافت اسکار در بیماری می‌تواند زیر پوست آلت تناسلی به صورت توده‌های مسطح یا نواری از بافت سخت احساس شود. همچنین ممکن است ناحیه روی بافت اسکار حساس شود.

خم شدن آلت تناسلی

آلت تناسلی ممکن است به سمت بالا یا پایین یا به یک طرف خم شود.

مشکلات نعوظ

بیماری پیرونی ممکن است موجب بروز مشکلاتی در ایجاد یا حفظ نعوظ شود. به این پیامد، اختلال نعوظ نیز می‌گویند. با این حال، اغلب افراد مبتلا به این بیماری می‌گویند که قبل از شروع سایر علائم آلت تناسلی خود متوجه اختلال نعوظ می‌شوند.

کوتاه شدن آلت تناسلی

ممکن است به دلیل بیماری پیرونی آلت تناسلی در طول نعوظ به جای بلندتر شدن کوتاه‌تر شود. انحنا و کوتاه شدن آلت تناسلی مرتبط با این بیماری ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. تغییرات فیزیکی در آلت تناسلی که از مهم‌ترین علائم بیماری می‌باشد، اغلب در طول یک سال اول تا یک سال و نیم بدتر می‌شود یا ثابت می‌ماند.

درد در آلت تناسلی

این علامت ابتلا به بیماری ممکن است با یا بدون نعوظ رخ دهد. درد در هنگام نعوظ معمولاً در عرض 1 تا 2 سال بهبود می‌یابد. بافت اسکار، کوتاه شدن و انحنای آلت تناسلی اغلب باقی می‌ماند. این شایع نیست، اما انحنا و درد بیماری پیرونی می‌تواند بدون درمان بهتر شود.

وجود سایر تغییرات در ظاهر آلت تناسلی

در برخی از افراد مبتلا به این بیماری، آلت تناسلی در حالت نعوظ ممکن است باریک یا فرورفته به نظر برسد. حتی ممکن است شکلی شبیه ساعت شنی، با یک نوار تنگ و باریک در اطراف بدنه آلت ( شفت) به خود بگیرد.

آیا بیماری پیرونی خطرناک است؟ چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت مشاهده علائم بیماری به یک پزشک متخصص اورولوژی مراجعه کنید. درمان زودهنگام این بیماری بهترین فرصت را برای بهبود بیماری یا جلوگیری از بدتر شدن علائم بیماری به شما می‌دهد. اگر مدتی است به این بیماری مبتلا بوده‌اید یا اگر درد، انحنا، طول یا سایر تغییرات شما یا شریک زندگی‌تان را آزار می‌دهد، یک چکاپ کامل انجام دهید. معمولاً بیمار مبتلا پیرونی خفیف می‌تواند با درمان آن کاملاً محدود و کنترل شود ولی برای شکل حادتر بیماری پیرونی به خاطر تأثیر مخرب آن در زندگی زناشویی، نیاز به تشخیص زودهنگام و مجموعه‌ای از درمان‌ها می‌باشد.

عوارض بیماری پیرونی

فرد بیمار مبتلا به پیرونی ممکن است م به مشکلاتی در زندگی فرد مبتلا شود که شامل موارد زیر می‌باشند:
1. عدم امکان داشتن رابطه جنسی
2. مشکل در داشتن یا حفظ نعوظ که به آن اختلال نعوظ نیز می‌گویند.
3. اضطراب، استرس یا افسردگی ناشی از چالش‌های رابطه جنسی یا ظاهر آلت تناسلی شما که البته در فرد مبتلا به پیرونی خفیف، کمتر وجود دارد و در نوع شدید آن بروز پیدا می‌کند.
4. به وجود آوردن استرس در رابطه شما با شریک جنسی خود.
5. مشکل داشتن فرزند به دلیل چالش برانگیز بودن یا غیرممکن بودن رابطه جنسی.
6. طول آلت تناسلی کوتاه‌تر.
7. وجود درد در ناحیه آلت تناسلی.

تشخیص بیماری پیرونی

پزشکان متخصص اغلب می‌توانند با انجام یک معاینه فیزیکی متوجه شوند که آیا فردی به بیماری مبتلا شده است یا نه. آن‌ها همچنین ممکن است آزمایش‌هایی را برای بررسی سایر بیماری که می‌توانند علائم مشابه بیماری ایجاد کنند را انجام دهند. از این شما ممکن است به انجام آزمایش‌های زیر نیاز داشته باشید:

معاینه بدنی

پزشکان متخصص آلت تناسلی شما را در زمانی که نعوظ وجود ندارد، معاینه می‌کنند تا محل و مقدار بافت اسکار را تشخیص دهد. طول آلت تناسلی شما نیز ممکن است اندازه گیری شود. اگر بیماری پیرونی بدتر شود، این اندازه گیری به تعیین اینکه آیا آلت تناسلی کوتاه‌تر شده است یا خیر کمک می‌کند.
همچنین ممکن است پزشک معالج شما از شما بخواهد که عکس‌هایی از آلت تناسلی خود را که در خانه گرفته شده است، بیاورید. این کار می‌تواند به تعیین درجه انحنا، محل بافت اسکار یا سایر جزئیاتی که ممکن است درمان را راهنمایی کند، کمک کند.

تست‌های تشخیصی دیگر پزشک معالج شما ممکن است سونوگرافی یا آزمایش‌های دیگری را برای بررسی آلت تناسلی شما در هنگام نعوظ درخواست کند. قبل از انجام آزمایش، احتمالاً یک تزریق مستقیم به آلت تناسلی انجام می‌شود که به نعوظ آن کمک می‌کند.

مطالعه بیشتر: برای آشنایی با انواع بیماری های و مشکلات آلت تناسلی کلیک کنید.

سونوگرافی رایج‌ترین آزمایشی است که برای تشخیص بیماری آلت تناسلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از بافت‌های نرم داخل بدن استفاده می‌کند. این آزمایش‌ها می‌توانند وجود بافت اسکار، جریان خون به آلت تناسلی و هر علامت نامنظم دیگری را نشان دهند.

درمان بیماری پیرونی

گزینه‌های درمانی برای بیماری به مدت زمانی که از شروع علائم بیماری پیرونی می‌گذرد بستگی دارد و به دو دسته کلی تقسیم می‌گردد:
1. فاز حاد بیماری: با تشکیل بافت اسکار، تغییرات در منحنی یا طول آلت تناسلی بدتر می‌شود. همچنین ممکن است در هنگام نعوظ درد داشته باشید. مرحله حاد بیماری ممکن است 5 تا 18 ماه طول بکشد.
2. فاز مزمن بیماری: در این فاز از بیماری، رشد بافت اسکار در آلت تناسلی متوقف شده و علائم بیماری در شما پایدار می‌شود. همچنین در این مرحله هیچ درد آلت تناسلی یا تغییر در انحنا، طول یا سایر مشکلات آلت تناسلی را ندارید. بیماری پیرونی مرحله مزمن بعد از مرحله حاد رخ می دهد.

درمان مرحله حاد بیماری پیرونی

برای مرحله حاد بیماری درمان‌های زیر در دسترس می‌باشند:

کشش درمانی

در درمان این بیماری با وکیوم، دستگاهی که آلت تناسلی را در گهواره نگه داشته و تنش ایجاد می‌کند در هنگامی که در اوایل درمان استفاده شود، می‌تواند در درمان بیماری مفید باشد. به این روش درمان کشش آلت تناسلی می‌گویند. این روش درمانی از کاهش طول آلت جلوگیری کرده و انحنای آن‌ها را محدود می‌کند.

دارو درمانی

پزشک معالج شما با شما در مورد برخی از داروهای خوراکی یا تزریقی در این مرحله گزینه‌هایی کارآمد هستند و نحوه استفاده از آن‌ها مشورت خواهد کرد.

جراحی

در مرحله حاد بیماری توصیه نمی‌شود. تا زمانی که بیماری بدتر نشده و هرگونه درد از بین نرود، جراحی یک گزینه درمانی نیست. این امر احتمال نیاز به جراحی دوم را کاهش می دهد.

مطالعه بیشتر: برای آشنایی با روش های افزایش طول الت تناسلی در مردان کلیک کنید.

درمان فاز مزمن بیماری پیرونی

برای مرحله مزمن بیماری، گزینه‌های درمانی شامل موارد زیر می‌باشند:
1. انتظار هوشیارانه، که در آن گروه درمانی شما، از نزدیک بیماری شما را زیر نظر داشته و در صورت بدتر شدن علائم، درمان را انجام می‌دهند.
2. تزریق به بافت اسکار.
3. دستگاه‌های کششی که به آن‌ها «کشش درمانی» یا درمان بیماری با وکیوم نیز گفته می‌شود.
4. جراحی برای صاف کردن آلت تناسلی.
نکته: این درمان‌ها ممکن است به تنهایی یا ترکیبی با یکدیگر انجام شوند. داروهای خوراکی که از طریق دهانی مصرف می‌شوند در فاز مزمن بیماری توصیه نمی‌شوند. اثربخشی آن‌ها در این مرحله از بیماری نشان داده نشده است.

بهترین دارو برای درمان بیماری پیرونی

داروهای خوراکی متعددی برای درمان بیماری پیرونی امتحان شده است. اما تحقیقات نشان داده است که بسیاری از آن‌ها به طور مداوم کارکرد نداشته و به اندازه سایر درمان‌ها مؤثر نیستند. در برخی افراد، داروهایی که مستقیماً به بافت اسکار آلت تناسلی تزریق می‌شوند ممکن است انحنا و درد مرتبط با این بیماری را کاهش دهند. بسته به نوع درمان، ممکن است دارویی به شما داده شود که روی پوست قرار می‌گیرد که بی‌حس کننده موضعی نامیده می‌شود تا از درد در حین تزریق جلوگیری کند. اگر یکی از این درمان‌ها را تجربه می‌کنید، احتمالاً بیش از یک داروی تزریقی در طول چند ماه دریافت خواهید کرد. داروهای تزریقی نیز ممکن است همراه با داروهای خوراکی یا درمان بیماری با وکیوم استفاده شوند.

داروهای تزریقی بیماری پیرونی

کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم (Xiaflex)

این دارو تنها داروی مورد تائید FDA و شاید بهترین دارو برای درمان برای بیماری پیرونی است. برای استفاده در بزرگ‌سالان با انحنای متوسط تا شدید و توده‌های زیر پوستی که می‌توان آن‌ها را حس کرد، تائید شده است. تحقیقات نشان داده که این درمان علائم انحنای و آزاردهنده مرتبط با این بیماری را بهبود می‌بخشد.

همچنین مکانیسم این دارو از طریق شکستن تجمع پروتئین کلاژن در بافت اسکاری است که موجب انحنای آلت تناسلی می‌شود. به نظر می‌رسد کلاژناز زمانی که همراه با کشش درمانی یا درمان دیگری به نام “مدل سازی” استفاده می‌شود، کارکرد بهتری داشته باشد. در مدل سازی، پزشک معالج آلت تناسلی را در جهت مخالف منحنی خم می‌کند.

وراپامیل

به نظر می‌رسد این دارو با ایجاد اختلال در بافت اسکار و جلوگیری از تشکیل بافت اسکار اعمال اثر می‌کند. همچنین استفاده از این دارو ممکن است به بهبود درد ناشی از بیماری نیز کمک کند. وراپامیل همچنین برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شود.

اینترفرون

به نظر می‌رسد این دارو باعث اختلال در ساخت و شکستن بافت فیبری می‌شود. همچنین نشان داده شده است که اینترفرون درد آلت تناسلی را در افراد مبتلا به بیماری کاهش می دهد.

کشش درمانی

درمان کشش آلت تناسلی شامل کشش آلت تناسلی فرد بیمار با یک وسیله مکانیکی است که روزانه روی آن قرار می‌دهید. در این روش درمانی آلت تناسلی خود را برای مدت زمان مشخصی کشش می‌دهید تا طول، انحنا و سایر تغییرات فیزیکی بهبود یابد. بسته به دستگاه خاص، درمان کششی ممکن است به مدت 30 دقیقه نیاز داشته باشد. اینکه کارکرد این روش درمانی بیماری پیرونی ممکن است به دستگاه خاص مورد استفاده بستگی داشته باشد. کشش درمانی در مراحل اولیه این بیماری توصیه می‌شود. این روش تنها روش درمانی است که برای بهبود طول آلت تناسلی نشان داده شده است. تراکشن تراپی همچنین ممکن است در فاز مزمن بیماری، همراه با سایر درمان‌ها یا پس از جراحی برای نتیجه بهتر مورد استفاده قرار گیرد.

عمل جراحی

اگر انحنا یا خمیدگی آلت تناسلی شما شدید بوده، شما را بسیار آزار دهد یا مانع از برقراری رابطه جنسی شود، ممکن است پزشک معالج برای درمان بیماری پیرونی، جراحی را پیشنهاد دهد. در بیشتر اوقات، تا زمانی که به مدت 9 تا 12 ماه به این بیماری مبتلا نشده باشید، جراحی توصیه نمی‌شود. همچنین تا زمانی که انحنای آلت تناسلی شما بدتر نشود و حداقل برای 3 تا 6 ماه ثابت بماند و هرگونه دردی از بین برود، جراحی توصیه نمی‌شود.

انواع متداول جراحی برای بیماری پیرونی شامل موارد زیر می‌باشد:

بخیه زدن سمت سالم

روش‌های مختلفی را می‌توان برای صاف کردن آلت تناسلی با محدود کردن سمت طولانی‌تر بدون بافت اسکار استفاده کرد. این تکنیک‌ها را بخیه زدن یا تکه زدن می‌گویند. میزان موفقیت این روش جراحی به تجربه و ترجیح جراح نیز بستگی دارد.

برش یا برداشتن و پیوند

در این نوع جراحی، جراح یک یا چند برش در بافت اسکار ایجاد می‌کند. این امر باعث می‌شود غلاف کشیده شده و آلت تناسلی صاف شود. جراح ممکن است مقداری از بافت اسکار را بردارد. یک تکه بافت به نام پیوند اغلب در محل خود دوخته می‌شود تا سوراخ‌های تونیکا آلبوژینیا را بپوشاند. پیوند ممکن است بافتی از بدن شما، بافت انسانی یا حیوانی باشد. اغلب از این روش برای درمان انحنای جدی یا تغییرات دیگر مانند فرورفتگی در آلت تناسلی استفاده می‌شود.

کاشت پروتز آلت تناسلی

جراحی برای قرار دادن دستگاهی در بافت اسفنجی که در حین نعوظ با خون پر می‌شود، انجام می‌شود. ممکن است ایمپلنت‌هایی دریافت کنید که با کمک آن می‌توانید در بیشتر مواقع خم شده و برای رابطه جنسی به سمت بالا خم شوید. به این ایمپلنت‌های نیمه سخت می‌گویند. اغلب، نوع دیگری از ایمپلنت با پمپ کاشته شده در کیسه بیضه باد می‌شود. اگر هم بیماری پیرونی و هم اختلال نعوظ دارید، ممکن است ایمپلنت آلت تناسلی در نظر گرفته شود. هنگامی که ایمپلنت‌ها در جای خود قرار می‌گیرند، جراح ممکن است در صورت نیاز روش‌های دیگری را برای بهبود انحنای آلت تناسلی انجام دهد.

مطالعه بیشتر: برای آشنایی با نحوه جراحی پروتز آلت تناسلی در مردان کلیک کنید.

سؤالات متداول
1) علائم بیماری پیرونی چیست؟

وجود بافت اسکار، خم شدن آلت تناسلی، مشکلات نعوظ، کوتاه شدن آلت تناسلی، درد در آلت تناسلی، سایر تغییرات در ظاهر آلت تناسلی

2) بهترین دارو برای درمان بیماری پیرونی چیست؟

کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم (Xiaflex) البته استفاده از داروی وراپامیل و اینترفرون هم می‌تواند مفید باشد.

3) آیا بیماری پیرونی خطرناک است؟

معمولاً ابتلا به این بیماری از نظر جانی خطری برای فرد مبتلا ندارد ولی با توجه به نقش آن در بروز مشکلاتی در زندگی زناشویی، ممکن است نیاز به درمان جدی و مؤثری داشته باشد.
برای انجام درمان بیماری پیرونی می‌توان از تجارب درمانی بیماران قبلی بهره گرفت. همچنین در این زمینه می‌توان از تجارب جناب آقای دکتر فرشاد نامداری جراح و فوق تخصص کلیه و مجاری ادراری و ناباروری مردان با سابقه بیش از 15 سال جراحی موفق در این زمینه کمک گرفت. دکتر فـرشاد نامداری، عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی و حائز رتبه دوم بورد کشوری تخصصی اورولوژی می‌باشد. ایشان دانش‌آموخته و دستیار ممتاز دانشکده علوم پزشکی تهران می‌باشند. با بهره‌گیری از دانش و تجربه ایشان می‌توان به‌خوبی از درمان این بیماری اطمینان حاصل کرد.

منبع مقاله

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/peyronies-disease/diagnosis-treatment/drc-20353473
https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/10044-peyronies-disease