پروتز آلت یکی از روش‌های درمان اختلال نعوظ (ED) است. ساده‌ترین نوع پروتز از یک جفت میله منعطف تشکیل می‌شود که در یک عمل جراحی داخل حفره‌های نعوظی آلت قرار داده می‌شود. این نوع ایمپلنت باعث می‌شود که آلت تناسلی همیشه در حالت نیمه‌سفت باشد و آقایان فقط باید آلت را بالا بیاورند یا تنظیم کنند تا برای شروع رابطه جنسی در موقعیت نعوظ قرار بگیرد. امروزه بسیاری از آقایان ترجیح می‌دهند از پروتزهای هیدرولیک بادی استفاده کنند تا بتوانند در هر زمان دلخواه نعوظ داشته باشند، به علاوه پنهان کردن این نوع پروتزها بسیار راحت‌تر است.
اگر نمی‌توانید از دیگر روش‌های درمان اختلال نعوظ بهره بگیرید یا با استفاده از روش‌های مختلف هنگام رابطه جنسی به نعوظ کافی نمی‌رسید، پروتز آلت تناسلی را به شما توصیه می‌کنیم. از پروتزهای آلت می‌توان برای درمان موارد شدید عارضه‌ای استفاده کرد که باعث زخم شدن داخل آلت، کج و خمیده شدن آن، نعوظ دردناک یا بیماری پیرونی می‌شود.
در شرایط زیر با احتیاط و بررسی دقیق‌تر و بیشتری از پروتز آلت استفاده می‌شود:
- اختلال نعوظ موقعیتی که نتیجه مشاجره و زد و خورد باشد یا احتمال رفع آن و برگشت به حالت اولیه وجود داشته باشد.
- عفونت‌هایی مانند عفونت ریوی یا عفونت مجرای ادرار
- ابتلا به درماتیت (التهاب پوستی) و زخم یا ضایعه پوستی روی آلت تناسلی یا کیسه بیضه
به خاطر داشته باشید که ایمپلنت آلت رسیدن به نعوظ را برای آقایان ممکن می‌کند، اما حس یا میل جنسی را افزایش نمی‌دهد. اکثر پروتزهای آلت این عضو را بزرگتر از زمان قبل از جراحی نمی‌کند. مشاورین ما در کلینیک تخصصی اورولوژی دکتر نامداری آماده پاسخگویی به سوالات شما در این زمینه هستند. شما می‌توانید با شماره 02188776801 تماس حاصل نمایید.
پروتز آلت چیست؟
پروتز آلت وسیله‌ای است که داخل آلت قرار داده می‌شود تا آقایان مبتلا به اختلال نعوظ به نعوظ برسند. پروتز آلت معمولاً پس از امتحان دیگر روش‌های درمانی اختلال نعوظ و موثر نبودن آنها توصیه می‌شود. برای قرار دادن پروتز در آلت باید عمل جراحی انجام شود. متقاضیان ایمپلنت آلت باید قبل از تصمیم‌گیری برای انجام عمل از خطرهای احتمالی و عوارض جراحی و مراقبت پس از عمل مطلع شوند و با آگاهی کامل تصمیم بگیرند.
تاثیرگذاری پروتز آلت
پروتز بادی آلت از دو سیلندر، یک مخزن و یک پمپ تشکیل می‌شود که در یک عمل جراحی در بدن قرار داده می‌شود. دو سیلندر در آلت قرار داده می‌شود و با لوله به یک مخزن مایع مجزا متصل می‌شود. این مخزن زیر عضله‌های کشاله ران جای می‌گیرد. پمپ نیز به سیستم متصل و زیر پوست شل کیسه بیضه، بین بیضه‌ها، قرار داده می‌شود.
برای باد کردن پروتز کافی است که پمپ فشار داده شود. پمپ مایع را از مخزن به سیلندرهای آلت منتقل می‌کند. چنانچه شیر تخلیه باد در پایه پمپ فشار داده شود، پمپ مایع را به مخزن برمی‌گرداند و باد آلت خالی می‌شود.
انواع پروتز آلت
پروتز آلت در دو نوع اصلی وجود دارد:
- ایمپلنت بادی: پروتزهای قابل باد کردن پرکاربردترین نوع ایمپلنت آلت هستند که می‌توان با باد کردن آنها حالت نعوظ را ایجاد کرد و پس از انجام رابطه باد آن را تخلیه کرد. در پروتز بادی سه قطعه‌ای از مخزن مملو از مایعی استفاده می‌شود که زیر دیواره شکم قرار داده می‌شود. پمپ و شیر تخلیه داخل کیسه بیضه و دو سیلندر بادی زیر آلت تناسلی جای داده می‌شود. برای رسیدن به نعوظ کافی است که مایع از مخزن به داخل سیلندرها پمپاژ شود، پس از آن شیر داخل کیسه بیضه باز می‌شود تا مایع مجدداً به مخزن برگردد. روش کار مدل‌های دو قطعه‌ای نیز مشابه است، اما مخزن مایع جزیی از پمپ داخل کیسه بیضه است.
- میله‌های نیمهسخت (نیمه‌سفت): این نوع پروتزها همواره سفت هستند. آلت را می‌توان برای برقراری رابطه و همچنین برای پنهان کردن آلت خم کرد. ایمپلنت آلت با قابلیت تعیین موقعیت وسیله‌ای نیمهسخت با مجموعه‌ای از قطعات مرکزی است که در هر سر آن فنرهایی قرار دارد که قطعات را کنار هم نگه می‌دارد. این پروتز را در مقایسه با میله‌های نیمهسخت بهتر می‌توان رو به بالا یا پایین خم کرد.
مقایسه انواع پروتز
هنگام انتخاب پروتز مناسب باید ترجیح بیمار و سابقه پزشکی وی در نظر گرفته شود. پزشک بهترین نوع پروتز را با توجه به عامل‌هایی مانند سن، خطر عفونت و بیماری‌های فعلی، آسیب‌دیدگی‌ها یا درمان‌های پیشین توصیه می‌کند.
آمادگی قبل از جراحی پروتز آلت
متخصص اورولوژی در جلسه مشاوره درباره پروتزهای مختلف آلت توضیح می‌دهد و اقدامات زیر را انجام می‌دهد:
- بررسی سابقه پزشکی
- معاینه
- پرسش درباره انتظارها و خواسته‌های بیمار
عمل پروتز آلت
قبل از جراحی
جراحی پروتز آلت معمولاً در بیمارستان یا مرکز جراحی انجام می‌شود. بیمار دارو دریافت می‌کند تا در طول جراحی بیهوش باشد، در حالت دیگر عمل تحت بی‌حسی موضعی و بی حس بودن پایین تنه (بی‌حسی نخاعی) انجام می‌شود. پزشک آنتی‌بیوتیک دورن وریدی را برای جلوگیری از عفونت تزریق می‌کند. محل جراحی بلافاصله قبل از عمل با تیغ تراشیده می‌شود تا خطر عفونت کاهش یابد.
لوله (سوند) از راه آلت وارد مثانه می‌شود تا ادرار را در طول جراحی جمع کند. جراح برش را زیر سر آلت، در پایه آلت یا پایین شکم ایجاد می‌کند. سپس جراح بافت اسفنجی داخل آلت یعنی بافتی را می‌کشد که معمولاً هنگام نعوظ پر از خون می‌شود. این بافت داخل هر دو حفره توخالی آلت به نام کورپوس کاورنوس وجود دارد.
جراح پروتز در اندازه مناسب را انتخاب می‌کند و سیلندرهای آن را داخل آلت قرار می‌دهد. تمام پروتزها را می‌توان با توجه به اندازه‌گیری‌های دقیق انجام شده با بزرگی آلت متناسب کرد. اگر متخصص اورولوژی پروتز بادی دو قطعه‌ای را انتخاب کرده باشد، پمپ و دریچه تخلیه داخل کیسه بیضه قرار داده می‌شود. چنانچه پروتز سه تکه‌ای انتخاب شده باشد، جراح مخزن مایع را از راه برش داخلی ایجاد شده زیر دیواره شکم قرار می‌دهد. جراح برش‌ها را پس از قرار دادن پروتز بخیه می‌زند. جراحی ایمپلنت آلت معمولاً 45 تا 60 دقیقه طول می‌کشد.
پس از جراحی
پس از جراحی ایمپلنت آلت باید دارو برای تسکین درد مصرف شود. بیمار تا چند هفته درد خفیفی را حس می‌کند. همچنین لازم است به مدت یک هفته آنتی‌بیوتیک برای پیشگیری از عفونت مصرف شود. پزشک به بیمار توصیه می‌کند که آلت را در طول دوران بهبود بالا روی شکم و به سمت ناف نگه دارد تا از خم شدن رو به پایین آن جلوگیری شود.
پزشک زمان از سرگیری فعالیت‌های معمول را اعلام می‌کند. اکثر آقایان می‌توانند فعالیت‌های سنگینی بدنی و رابطه جنسی را 4 تا 6 هفته پس از جراحی شروع کنند. پزشک در این زمان به بیمار توصیه می‌کند که باد آلت را دو بار در روز به طور کامل پر و تخلیه کند تا تمرینی برای استفاده از آلت باشد و ناحیه اطراف سیلندرها نیز تحت مشش قرار بگیرد.
عوارض جانبی
هیچ عمل جراحی بدون عارضه نیست. عوارض احتمالی پروتز آلت نیز عبارت است از:
- خونریزی غیرقابل کنترل بعد از جراحی که گاهی انجام دوباره عمل را ضروری می‌سازد.
- عفونت
- ایجاد بافت همبند جای زخم
- تحلیل بافت اطراف ایمپلنت
- ازکارافتادگی مکانیکی
سوالات رایج
آیا پروتز قابل تشخیص است؟
پس از جراحی پروتز جای زخم کوچکی روی انتهای آلت در محل اتصال به کیسه بیضه باقی می‌ماند، اما بعید است دیگران متوجه وجود پروتز بادی در آلت تناسلی بشوند.
پروتز آلت چه تاثیری بر رابطه زناشویی می‌گذارد؟
وقتی پروتز باد و متورم می‌شود، باعث می‌شود که آلت مانند حالت نعوظ طبیعی سفت و ضخیم شود. نعوظ در اکثر موارد کوتاه‌تر از حالت عادی است، با این حال مدل‌های جدیدتر سیلندرهایی دارند که بلندی، ضخامت و سفتی آلت را بیشتر می‌کند. پروتز آلت تناسلی تغییری در پوست آلت یا توانایی مرد برای رسیدن به ارگاسم ایجاد نمی‌کند. انزال نیز تغییری نمی‌کند. البته واکنش نعوظی طبیعی پس از قرار گرفتن پروتز در آلت تناسلی از بین می‌رود. آقایان معمولاً نمی‌توانند بدون باد کردن ایمپلنت به نعوظ برسند. اگر پروتز درآورده شود، ممکن است بیمار دیگر هرگز به نعوظ طبیعی نرسد.
پروتز چقدر موثر است؟
حدود 90 تا 95 درصد از پروتزهای بادی نعوظ‌هایی متناسب با نزدیکی را ایجاد می‌کنند. رضایت بیماران از پروتز بسیار بالا است و معمولاً 80 تا 90 درصد آقایان از نتایج رضایت دارند و خوشحال‌اند که این عمل را برای بهبود روابط جنسی انجام داده‌اند.
