ناباروری در مردان عبارت است از هرگونه مشکل سلامتی در مرد که شانس باردار شدن همسر خود را کاهش می‌دهد. حدود 13 از 100 زوج نمی‌توانند با داشتن رابطه جنسی محافظت نشده باردار شوند. دلایل زیادی برای ناباروری در زنان و مردان وجود دارد. در بیش از یک سوم موارد ناباروری، مشکلی در مرد وجود دارد. این مشکل بیشتر اوقات به دلیل مشکل در تولید اسپرم یا تحویل اسپرم است.

ناباروری تقصیر شما یا شریک زندگی شما نیست. در حدود یک سوم موارد نازایی ناشی از مشکلات مربوط به مرد است. در یک سوم دیگر مشکل از زن است. در آخرین یک سوم زوج های نابارور، این مشکل یا با ترکیبی از دلایل ایجاد می‌شود، یا در  20 مورد از 100 مورد نمی‌توان علت آن را به درستی توضیح داد. در مردان تعداد کم اسپرم یا به طور کلی نداشتن اسپرم بزرگترین مشکل است. در زنان، دلایل شایع ناباروری مشکلات تخمک‌گذاری و مسدود بودن لوله‌های فالوپ است. اما امروزه برای رفع بسیاری از این مشکلات فناوری و ابزارهای جراحی وجود دارد.

جهت کسب اطلاعات بیشتر جهت درمان ناباروری مردان و یا رزرو نوبت در مطب دکتر نامداری با شماره تلفن های 02188776801 – 09107585358 تماس حاصل فرمایید.

در شرایط عادی چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ 


در شرایط عادی چه اتفاقی رخ می_دهد-compressed

باروری مردان به این بستگی دارد که بدن آن‌ها اسپرم طبیعی بسازد و آن‌ها را به تخمک برساند. اسپرم به واژن زن وارد می‌شود. سپس از طریق دهانه رحم به داخل رحم و بعد از ان به لوله‌های فالوپ می‌رود. در آنجا، اگر یک اسپرم و تخمک با هم برخورد کنند لقاح اتفاق می‌افتد. این سیستم فقط هنگامی کار می‌کند که ژن‌ها و سطح هورمون‌ها و شرایط محیطی مناسب باشند. ساخت اسپرم بالغ و سالم که بتواند حرکت کند به موارد بسیاری بستگی دارد. مشکلات می‌توانند سلول‌ها را از رشد اسپرم متوقف کنند. مشکلات می‌توانند جلوی رسیدن اسپرم به تخمک را بگیرند. حتی درجه حرارت بیضه‌ها نیز ممکن است بر باروری تأثیر بگذارد. اینها دلایل اصلی ناباروری مردان است:

اختلالات اسپرم 

شایع‌ترین مشکلات ناباروری در مردان مربوط به ساخت و رشد اسپرم است. اسپرم ممکن است:

  • به طور کامل رشد نکند
  • شکل عجیب و غریب داشته باشد
  • درست حرکت نکند
  • مقدار آن بسیار کم باشد (الیگواسپرمی)
  • به هیچ وجه ساخته نشوند (آزواسپرمی)

مشکلات اسپرم می‌تواند ناشی از صفاتی باشد که با آن‌ها به دنیا آمده‌اید. انتخاب سبک زندگی می‌تواند تعداد اسپرم‌ها را کاهش دهد. استعمال سیگار، نوشیدن الکل و مصرف برخی داروهای خاص می‌تواند تعداد اسپرم‌ها را کاهش دهد. سایر علل کم بودن تعداد اسپرم‌ها شامل بیماری طولانی مدت (مانند نارسایی کلیه)، عفونت‌های دوران کودکی (مانند اوریون) و مشکلات کروموزومی یا هورمونی (مانند تستوسترون پایین) است.

صدمه به سیستم تولید مثل می‌تواند باعث کم شدن یا عدم اسپرم شود. از هر 10 مردی که  بدن آن‌ها نمی‌تواند اسپرم تولید کند (آزواسپرمی) حدود 4 نفر مبتلا به انسداد هستند. نقص هنگام تولد یا مشکلی مانند عفونت می‌تواند انسداد باعث ایجاد شود.

واریکوسل 

واریکوسل‌ها رگ‌های متورم در کیسه بیضه هستند. این رگ‌ها در 16 درصد از مردان یافت می‌شود. آن‌ها در مردان نابارور شایع‌تر هستند (40 درصد). واریکوسل با جلوگیری از تخلیه مناسب خون به رشد اسپرم آسیب می‌رساند. ممکن است واریکوسل باعث شود خون از شکم به کیسه بیضه برگردد. بنابراین درجه حرارت بیضه‌ها بالا رود که برای ساخت اسپرم مناسب نیست. این امر می‌تواند باعث تعداد کم اسپرم شود.

انزال رتروگراد 

انزال رتروگراد هنگامی است که مایع منی به عقب برگردد و از آلت تناسلی خارج نشود. در این حالت مایع منی به جای بیرون آمدن آلت به مثانه بازمی‌گردد. این اتفاق زمانی می‌افتد که اعصاب و ماهیچه‌های مثانه شما در طول ارگاسم بسته نمی‌شوند. ممکن است مایع منی اسپرم نرمال داشته باشد اما اصلا نمی‌تواند به مهبل برسد.

انزال رتروگراد می‌تواند ناشی از جراحی، داروها یا مشکلات سلامتی سیستم عصبی باشد. علائم ادرار ابری پس از انزال و انزال مایع کمتر یا “خشک” است.

ناباروری ایمونولوژیک 

بعضی اوقات بدن انسان آنتی‌بادی‌هایی را ایجاد می‌کند که به اسپرم حمله می‌کند. آنت‌ بادی‌ها اغلب به دلیل آسیب، جراحی یا عفونت تولید می‌شوند. آن‌ها از حرکت طبیعی و کار طبیعی اسپرم‌ها جلوگیری می‌کنند. ما هنوز دقیقا نمی‌دانیم که این آنتی‌بادی‌ها چگونه باروری را کاهش می‌دهند اما می‌دانیم که آن‌ها می‌توانند شنا کردن اسپرم به سمت لوله فالوپ و رسیدن به تخمک را با مشکل مواجه کنند. البته این مورد دلیل شایع ناباروری مردان نیست.

انسداد 

گاهی اوقات اسپرم مسدود می‌شود. عفونتهای مکرر، جراحی (مانند وازکتومی)، تورم یا نقایص رشد می‌تواند باعث انسداد شود. هر بخشی از دستگاه تولید مثل مردان قابل انسداد است. در صورت وجود انسداد، اسپرم‌های موجود در بیضه‌ها نمی‌توانند در هنگام انزال از بدن خارج شوند.

هورمون‌ها 

هورمون‌های ساخته شده توسط غده هیپوفیز به بیضه‌ها دستور تولید اسپرم را می‌دهند. سطح بسیار پایین هورمون باعث رشد ضعیف اسپرم می‌شود.

کروموزوم 

اسپرم نیمی از DNA را به تخم منتقل می‌کند. تغییر در تعداد و ساختار کروموزوم‌ها می‌تواند روی باروری تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، کروموزوم Y مرد ممکن است بخش‌هایی را از دست بدهد.

دارو 

برخی از داروهای خاص می‌توانند تولید، عملکرد و خروج اسپرم را تغییر دهند. این داروها اغلب برای معالجه بیماری‌هایی مانند موارد زیر تجویز می‌شوند:

  • آرتروز
  • افسردگی
  • مشکلات گوارشی
  • عفونت
  • فشار خون بالا
  • سرطان

تشخیص ناباروری مردان 


تشخیص ناباروری مردان-compressed-min

تشخیص علل باروری مردان می‌تواند دشوار باشد. این مشکلات بیشتر در مورد تولید اسپرم یا انزال است. تشخیص با یک تاریخچه کامل و معاینه بدنی آغاز می‌شود. پزشک شما ممکن است بخواهد آزمایش خون و آزمایش مایع منی را نیز انجام دهد.

  • تاریخچه و معاینه بدنی: پزشک تاریخچه سلامتی و جراحی شما را می‌گیرد. او می‌خواهد از هر چیزی که ممکن است باروری شما را تحت تاثیر قرار داده باشد مطلع شود. این موارد ممکن است شامل نقص در سیستم تولید مثل شما، سطح پایین هورمون، بیماری یا حوادث باشد.
  • آنالیز مایع منی. آنالیز مایع منی یک آزمایش معمول آزمایشگاهی است. این آزمایش به نشان دادن علت ناباروری مردان کمک می‌کند. آزمایش مایع منی اغلب دو بار انجام می‌شود. مایع منی با استفاده از خودارضایی در یک فنجان استریل جمع‌آوری می‌شود. نمونه مایع منی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. در این آزمایش می‌توان مواردی را که به لقاح کمک می‌کنند یا آسیب می‌رسانند، بررسی کرد.
  • سونوگرافی ترنس رکتال: پزشک شما ممکن است سونوگرافی ترنس رکتال را برای شما درخواست دهد. سونوگرافی با استفاده از امواج صوتی که به اندام‌ها برخورد می‌کنند برای گرفتن تصویر استفاده می‌کند. یک پروب در راست روده قرار می‌گیرد. امواج صوتی را به مجاری انزالی نزدیک می‌رساند. از این طریق پزشک می‌تواند ببیند که ساختارهایی از قبیل مجرای انزال یا وزیکول منی ضعیف شکل گرفته یا مسدود شده است.
  • بیوپسی بیضه: اگر آزمایش مایع منی تعداد اسپرم بسیار کمی را نشان دهد یا اسپرم نداشته باشد ممکن است به بیوپسی بیضه احتیاج داشته باشید. این آزمایش را می‌توان در اتاق عمل با بیهوشی عمومی یا موضعی انجام داد. بیوپسی 2 هدف دارد. به یافتن علت ناباروری کمک می‌کند و می‌تواند اسپرم را برای استفاده در تولید مثل کمک کند.
  • مشخصات هورمونی: پزشک شما ممکن است هورمون‌های شما را نیز بررسی کند. بررسی هورمون برای این است که بداند بیضه‌های شما اسپرم را به چه میزان تولید می‌کنند. همچنین می‌تواند مشکلات اصلی سلامتی را رد کند. به عنوان مثال، هورمون تحریک کننده فولیکول (FSH) هورمون هیپوفیز است که به بیضه‌ها می‌گوید اسپرم تولید کنند. مقادیر زیاد این هورمون ممکن است به این معنی باشد که غده هیپوفیز شما در تلاش است تا بیضه‌ها را وادار به تولید اسپرم کند، اما نمی‌تواند.

درمان ناباروری مردان 


درمان به دلیل ناباروری بستگی دارد. بسیاری از مشکلات با دارو یا جراحی برطرف می‌شوند. این امر امکان بارداری از طریق رابطه جنسی عادی را فراهم می‌آورد. درمان‌های زیر به 3 دسته تقسیم می‌شوند:

درمان غیر جراحی برای مشکلات ناباروری ویژه مردان 

بسیاری از مشکلات ناباروری مردان بدون جراحی قابل درمان هستند.

تخلیه 

تخلیه زمانی انجام می‌شود که هیچ مایع منی وجود ندارد. این اتفاق رایج نیست اما می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

  • آسیب نخاعی
  • جراحی قبلی
  • دیابت
  • مولتیپل اسکلروزیس (ام اس)
  • ناهنجاری‌های موجود در بدو تولد
  • سایر مشکلات روحی، عاطفی یا ناشناخته

برای درمان این بیماری اغلب ابتدا داروها را امتحان می‌کنند. اگر دارو موثر واقع نشد، 2 مرحله دیگر وجود دارد. الکتروژنولاسیون پروب رکتال (RPE ، که به عنوان الکتروژناسیون یا EEJ شناخته م‌ شود) یکی از مراحل است. تحریک ارتعاش آلت تناسلی (PVS) نیز مرحله دیگر است.

  • الکتروژنولاسیون پروب رکتال اغلب تحت بیهوشی انجام می‌شود. این کار در مردان دارای نخاع آسیب دیده انجام نمی‌شود. RPE در 90 درصد مردان باعث بازیابی اسپرم شده است. بسیاری از اسپرم‌ها با این روش جمع‌آوری می‌شوند. اما حرکت و شکل اسپرم ممکن است هنوز باروری را پایین بیاورد.
  • تحریک ارتعاشی آلت تناسلی نوک و شافت آلت را ارتعاش می‌دهد تا به ارگاسم طبیعی برسد. با اینکه این روش غیرتهاجمی است اما به خوبی RPE کار نمی‌کند. این مورد خصوصاً در موارد شدید صادق است.

تکنیک‌های تولید مثل کمکی مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) و تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) برای مردان مبتلا به مشکل انزال از ارزش زیادی برخوردار است.

 

هایپرپلازی مادرزادی آدرنال (CAH) 

CAH یکی از دلایل نادر ناباروری مردان است. این مشکل شامل نقص در آنزیم های خاصی از بدو تولد است. این امر باعث تولید غیر طبیعی هورمون می‌شود. CAH اغلب با میزان زیاد استروئید در خون و ادرار تشخیص داده می‌شود. CAH با جایگزینی هورمون قابل درمان است.

عفونت دستگاه تناسلی 

عفونت دستگاه تناسلی به ندرت با ناباروری مرتبط است. این بیماری فقط در حدود 2 درصد از مردان مبتلا به مشکلات باروری وجود دارد. در این موارد، مشکل اغلب از طریق آزمایش مایع منی تشخیص داده می‌شود. در آزمایش این افراد گلبول‌های سفید یافت می‌شود. گلبول‌های سفید بیش از حد “گونه اکسیژن واکنش‌پذیر” (ROS) ایجاد می‌کند. این امر شانس اسپرم را برای بارور کردن تخمک کاهش می‌دهد. به عنوان مثال، یک عفونت شدید اپیدیدیم و بیضه ممکن است باعث کوچک شدن بیضه و انسداد مجرای اپیدیدیم شود. عفونت به صورت ناگهانی باعث ایجاد مشکل نمی‌شود.

آنتی‌بیوتیک‌ها اغلب برای عفونت‌های مهم و جدی تجویز می‌شوند اما از آن‌ها برای التهابات کمتر استفاده نمی‌شود. آنتی‌بیوتیک‌ها بعضی اوقات می‌توانند به تولید اسپرم آسیب برساند. بنابراین اغلب بجای ان‌ها از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (مانند ایبوپروفن) استفاده می‌شود.

التهاب ناشی از علل غیرعفونی نیز می‌تواند در باروری تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، پروستاتیت مزمن در موارد نادر می‌تواند مجاری انزال را مسدود کند.

هایپرپرولاکتینمی 

هایپرپرولاکتینمی در اثر تولید بیش از حد هورمون پرولاکتین از غده هیپوفیز ایجاد می‌شود. این مشکل یک عامل ناباروری و اختلال نعوظ است. درمان آن به دلیل افزایش هورمون پرولاکتین بستگی دارد. اگر علت اصلی این مشکل مصرف دارو باشد، پزشک شما ممکن است جلوی مصرف آن‌ها را بگیرد. ممکن است داروهایی مصرف شود که سطح پرولاکتین را به حالت طبیعی برساند. اگر رشدی در غده هیپوفیز مشاهده شود، ممکن است شما را به یک جراح مغز و اعصاب ارجاع دهد.

هایپوگونادوتروپیک هایپوگونادیسم 

هیپوگونادوتروپیک هیپوگونادیسم زمانی ایجاد می‌شود که بیضه به دلیل تحریک ضعیف هورمون‌های هیپوفیز، اسپرم تولید نمی‌کند. این امر به دلیل وجود مشکلی در هیپوفیز یا هیپوتالاموس است. این عامل درصد کمی از ناباروری در مردان را شامل می‌شود و می‌تواند در بدو تولد وجود داشته باشد (“مادرزادی”) یا بعداً (“اکتسابی”) ظاهر شود.

شکل مادرزادی این مشکل که به نام سندرم کالمان نیز شناخته می‌شود، ناشی از کم بودن مقدار هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) است. GnRH هورمونی است که توسط هیپوتالاموس ساخته می‌شود. اما شکل اکتسابی آن توسط سایر مشکلات بهداشتی مانند موارد زیر ایجاد می‌شود:

  • تومورهای هیپوفیز
  • ضربه مغزی
  • استفاده از استروئید آنابولیک.

اگر به هیپوگنادیسم هیپوگونادوتروپیک مشکوک باشید، پزشک ممکن است از شما بخواهد MRI انجام دهید. این آزمایش تصویری از غده هیپوفیز شما را نشان می‌دهد. شما همچنین یک آزمایش خون برای بررسی میزان پرولاکتین نیاز خواهید داشت. MRI و آزمایش خون می‌توانند احتمال وجود تومورهای هیپوفیز را رد کنند. اگر میزان زیادی پرولاکتین در خون شما وجود داشته باشد اما توموری در غده هیپوفیز نباشد، پزشک ممکن است سعی کند که ابتدا پرولاکتین شما را کاهش دهد. درمان جایگزینی گنادوتروپین قدم بعدی خواهد بود. در طول درمان، سطح تستوسترون خون و مایع منی بررسی می‌شود. احتمال بارداری در این روش بسیار بالا است و اسپرم ناشی از این درمان طبیعی خواهد بود.

ناباروری ایمونولوژیک 

دانشمندان برای اولین بار در اوایل دهه 50  ثابت کردند كه بعضی از موارد ناباروری با مشکلات سیستم ایمنی مرتبط بودند. از آن زمان تاکنون تحقیقات زیادی در این باره صورت گرفته است. اگرچه مصرف استروئیدها (از طریق دهان) گاهی برای پایین آمدن آنتی‌بادی‌های ضد اسپرم استفاده می‌شوند اما به ندرت تاثیر می‌گذارند. امروزه لقاح آزمایشگاهی با تزریق اسپرم (ICSI) برای مشکلات باروری ناشی از سیستم ایمنی بدن ترجیح داده می‌شود. این ناهنجاری بسیار نادر است.

گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) 

گونه‌های اکسیژن فعال مولکول‌های کوچکی هستند که در بسیاری از مایعات بدن یافت می‌شوند. آن‌ها در گلبول‌های سفید خون و همچنین در سلول‌های اسپرم موجود در مایع منی وجود دارند. ROS می‌تواند به آماده سازی اسپرم برای لقاح کمک کند. اما میزان بیش از حد آن می‌تواند به سلول‌های دیگر آسیب برساند. اسپرم‌ها به راحتی توسط ROS آسیب می‌بینند. مطالعات اخیر مولکول‌های ROS بیشتری را در مایع منی مردان نابارور نشان داده است.

بسیاری از ترکیبات برای سم زدایی یا “اصلاح” سطح ROS استفاده شده‌اند. ویتامین E (400 IU دو بار در روز) که مورد مطالعه قرار گرفته است می‌تواند به عنوان یک آنتی‌اکسیدان بسیار موثر باشد. تحقیقات نشان داده است که پنتوکسیفیلین، کوآنزیم و ویتامین C نیز باعث کاهش ROS اسپرم می‌شوند اما بسیار کمتر از ویتامین E استفاده می‌شوند.

انزال رتروگراد 

انزال رتروگراد که در آن مایع منی که به جای بیرون آمدن از آلت تناسلی مرد به عقب برمی‌گردد، دلایل بسیاری دارد. این مشکل می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

  • جراحی‌های پروستات یا مثانه
  • دیابت
  • آسیب نخاعی
  • ضد افسردگی
  • ضد فشار خون خاصی
  • داروهای مورد استفاده در درمان بزرگ شدن پروستات (BPH)

انزال رتروگراد با بررسی ادرار شما برای اسپرم تشخیص داده می‌شود. این کار در زیر میکروسکوپ درست بعد از ارگاسم انجام می‌شود. برای اصلاح انزال رتروگراد می توان از دارو استفاده کرد.

این بیماری اغلب در ابتدا با داروهای بدون نسخه مانند Sudafed treated درمان می‌شود. اگر داروها مؤثر نباشند و به تکنیک‌های کمک باروری (ART) نیاز داشته باشید، پزشک شما ممکن است سعی کند اسپرم را پس از انزال از مثانه شما جمع کند.

جراحی برای ناباروری مردان 

  • درمان واریکوسل: واریکوسل با جراحی جزئی سرپایی به نام واریکوسلکتومی قابل رفع است. رفع این رگ‌های متورم به حرکت، تعداد و ساختار اسپرم کمک می‌کند.
  • درمان‌های آزواسپرمی: اگر منی شما به دلیل انسداد فاقد اسپرم (آزواسپرمی) باشد، گزینه‌های جراحی زیادی برای درمان آن وجود دارد.
  • وازووازوستومی میکروسکوپی: وازووازوستومی برای خنثی کردن وازکتومی استفاده می‌شود. برای این عمل از 2 برش ریز میکروسکوپی در هر بیضه استفاده می‌شود.
  • وازواپیدیدیموستومی: وازواپیدیدیموستومی به قسمت انتهایی فوقانی عروق خونی به اپیدیدیم مربوط است. این عمل رایج‌ترین روش میکروسکوپی برای درمان انسداد اپیدیدیم است.
  • برداشتن مجرای انزال از طریق پیشابراه (TURED): انسداد مجرای انزالی با جراحی قابل درمان است. یک سیستوسکوپ به مجرای ادراری (لوله داخل آلت تناسلی) منتقل می‌شود و برش کوچکی در مجرای انزال ایجاد می‌شود. این روش بر روی حدود 65 درصد از مردان تاثیر داشته و باعث می‌شود اسپرم به مایع منی وارد شود. اما ممکن است مشکلاتی را نیز ایجاد کند. انسداد ممکن است برگردد. بی‌اختیاری و انزال رتروگراد ناشی از آسیب مثانه از دیگر مشکلات احتمالی این عمل، اما نادر، است. همچنین تنها از هر 4 زوج 1 زوج بعد از این درمان به طور طبیعی باردار می‌شوند.

درمان علل ناشناخته ناباروری مردان 


بعضی اوقات به سختی می‌توان دلیل ناباروری مردان را تشخیص داد. به این ناباروری مردان “غیر اختصاصی” یا “ایدیوپاتیک” گفته می‌شود. پزشک شما ممکن است از تجربه خود برای کمک به فهمیدن چنین مواردی استفاده کند. به این روش “درمان تجربی” گفته می‌شود. از آنجا که مشکلات ناباروری مردان اغلب به دلیل هورمون‌ها است، درمان تجربی ممکن است سطح هورمون را متعادل کند. تشخیص میزان تاثیرگذاری درمان تجربی اسان نیست، زیرا افراد با یکدیگر متفاوت هستند.

تکنیک‌های کمکی باروری: اگر درمان ناباروری انجام نشود یا در دسترس نباشد، روش‌هایی برای باردار شدن بدون رابطه جنسی وجود دارد. به این روش‌ها تکنیک‌های تولید مثل کمک می‌گویند. براساس نوع خاص ناباروری و علت آن، پزشک شما ممکن است روش‌های زیر را پیشنهاد کند:

  • لقاح داخل رحمی: برای IUI ، پزشک شما اسپرم را از طریق لوله به رحم زن وارد می‌کند. IUI اغلب برای تعداد کم اسپرم و مشکلات حرکتی اسپرم، انزال رتروگراد و سایر دلایل ناباروری مفید است.
  • لقاح آزمایشگاهی: IVF زمانی انجام می‌شود که تخمک همسر یا اهدا کننده ماده در آزمایشگاه با یک اسپرم لقاح داده شود. برای IVF ، تخمدان‌ها باید بیش از حد تحریک شوند. این کار اغلب با دارو انجام می‌شود. این روش این امکان را می‌دهد که بسیاری از تخمک‌های بالغ بازیابی شوند. پس از گذشت 3 تا 5 روز، تخمک بارور شده (جنین) دوباره داخل رحم قرار می‌گیرد.
  • تزریق داخل رحمی اسپرم ICSI: (ICSI) نوعی IVF است. این امر در درمان ناباروری شدید مردان انقلابی ایجاد کرده است. این روش به زوج‌های نابارور امکان باوری می‌دهد. یک اسپرم با یک سوزن کوچک به تخمک تزریق می‌شود. پس از بارور شدن تخمک، آن را در رحم زن قرار می‌دهند. اگر کیفیت منی مرد بسیار ضعیف باشد، پزشک ممکن است از ICSI استفاده کند. همچنین در صورت عدم وجود اسپرم در مایع منی ناشی از نارسایی یا انسداد بیضه نیز استفاده می‌شود. با استفاده از عمل جراحی برای این روش ممکن است اسپرم از بیضه یا اپیدیدیم گرفته شود.
  • بازیابی اسپرم برای ART: بسیاری از روش‌های میکروسکوپی می‌توانند اسپرم مسدود شده توسط آزواسپرمی انسدادی (بدون اسپرم) را از بین ببرند. هدف این روش بدست آوردن بهترین کیفیت و بیشترین تعداد سلول است. این کار به دستگاه تناسلی آسیبی نمی‌رساند. روش‌های بازیابی اسپرم شامل موارد زیر هستند:
  • استخراج اسپرم بیضه (TESE): این یک روش معمول است که برای تشخیص علت آزواسپرمی استفاده می‌شود. همچنین در این روش بافت کافی برای استخراج اسپرم به دست می‌آید. اسپرم‌های گرفته شده از بیضه را می‌توان تازه یا به صورت منجمد استفاده کرد (“منجمد شده”). یک یا تعداد زیادی بیوپسی‌های کوچک، اغلب در مطب، انجام می شود.
  • آسپیراسیون بافتی با سوزن ریز (TFNA): برای اولین بار از TFNA برای تشخیص آزواسپرمی استفاده شد. اکنون بعضی اوقات برای جمع‌آوری اسپرم از بیضه‌ها استفاده می‌شود. یک سوزن پوست اسکروتوم را سوراخ می‌کند و سرنگ اسپرم را از بیضه بیرون می‌کشد.
  • آسپیراسیون اسپرم اپیدیدیمال مغزی PESA: (PESA) مانند TFNA می‌تواند بارها و با هزینه کم انجام شود. هیچ برش جراحی در این روش وجود ندارد. بیشتر متخصصان مجاری می‌توانند این کار را انجام دهند زیرا این کار نیازی به میکروسکوپ پر قدرت ندارد. PESA تحت بی‌حسی موضعی یا عمومی انجام می‌شود. متخصص اورولوژی یک سوزن متصل به یک سرنگ را به اپیدیدیم می‌چسباند. سپس به آرامی مایعات را خارج می‌کند. ممکن است اسپرم همیشه از این طریق بدست نیاید و شما هنوز هم ممکن است نیاز به عمل جراحی باز داشته باشید.
  • آسپیراسیون اسپرمی اپیدیدیم میکروسکوپی (MESA): با MESA ، اسپرم‌ها از لوله‌های اپیدیدیم بازیابی می‌شوند. در این روش از میکروسکوپ جراحی استفاده می‌شود. MESA مقادیر زیادی اسپرم متحرک را به همراه دارد که می‌توان آن‌ها را برای درمان IVF منجمد و ذوب کرد. این روش آسیب به اپیدیدیم را محدود می‌کند. خون را از مایع خارج می‌کند. حتی اگر MESA نیاز به بیهوشی عمومی و مهارت میکروسکوپی داشته باشد اما باز هم مشکل کمتری دارد. همچنین قادر به جمع‌آوری تعداد بیشتری اسپرم با تحرک بهتر برای نگهداری در بانک یاسپرم است.

بعد از درمان 


ناباروری مردان اغلب با یک روش سرپایی قابل رفع است. این روش‌های درمانی تحت بیهوشی عمومی یا آرام بخش IV انجام می‌شود. در حالی که درد بعد از عمل معمولاً خفیف است، اما بهبودی و پیگیری بعد از درمان متفاوت است. پس از ترمیم واریکوسل، پزشک شما باید معاینه فیزیکی را انجام دهد تا ببیند رگ‌های واریسی کاملاً از بین رفته است یا خیر. غالباً رگ‌ها بزرگ می‌مانند زیرا در حین عمل جراحی برداشته نمی‌شوند بلکه فقط برای جلوگیری از جریان خون غیر طبیعی بسته می‌شوند. مایع منی باید حداقل برای یک سال یا تا زمان بارداری حدود هر 3 ماه آزمایش شود. اگر واریکوسل شما عود کند یا شما نابارور باشید، از پزشک خود در مورد ART ها سؤال کنید.

برگشت وازکتومی فقط باعث درد خفیف بعد از عمل می‌شود. اما بعد از 4 تا 7 روز بهبودی حاصل می‌شود. احتمال بارداری به موارد زیادی از جمله سن و توانایی باروری همسر شما بستگی دارد. تعداد سال‌های بین وازکتومی و بازگشت آن نیز بر میزان موفقیت تأثیر می‌گذارد. هرچه بیشتر منتظر بمانید، احتمال موفقیت کمتر خواهد بود.

مقالات مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید