سرطانی که در بیضه ایجاد می‌شود سرطان بیضه نامیده می‌شود. معمولاً فقط یک بیضه تحت تأثیر قرار می‌گیرد، اما در برخی موارد هر دو تحت تأثیر قرار می‌گیرند. حدود 90 تا 95 درصد سرطان‌های بیضه از سلول‌هایی شروع می‌شوند که به اسپرم تبدیل می‌شوند – این سلول‌ها به عنوان سلول‌های زایا شناخته می‌شوند. گاهی اوقات سرطان بیضه می‌تواند در خارج از بیضه ایجاد شود. همچنین می‌تواند به غدد لنفاوی در شکم یا سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد. سرطان بیضه اغلب با جراحی درمان می‌شود. پرتودرمانی و شیمی درمانی نیز ممکن است گزینه‌ای برای از بین بردن سلول‌های سرطانی پس از عمل جراحی یا اگر سرطان به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته باشد. پزشک شما به سوالات شما پاسخ می‌دهد و بر اساس تشخیص و نیازهای منحصر به فرد شما، گزینه‌های درمانی سرطان بیضه را توصیه می‌کند. این مقاله به درمان‌های رایج برای سرطان بیضه می‌پردازد.
علت سرطان بیضه چیست؟
علل سرطان بیضه ناشناخته است، اما برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به آن را افزایش دهند.
- سابقه شخصی: اگر قبلاً در یک بیضه سرطان داشته‌اید، احتمال ابتلا به سرطان در بیضه دیگر بیشتر است. ITGCN نیز یک عامل خطر است.
- بیضه‌های نزول نکرده- قبل از تولد، بیضه‌ها در داخل شکم رشد می‌کنند. در بدو تولد، یا در شش ماه اول زندگی، بیضه‌ها باید به سمت پایین به داخل کیسه بیضه حرکت کنند. اگر بیضه‌ها به خودی خود پایین نیایند، پزشکان برای پایین آوردن آنها عمل می‌کنند. اگرچه این امر خطر ابتلا به سرطان بیضه را کاهش می‌دهد، اما افرادی که با بیضه‌های نزول نکرده به دنیا می‌آیند همچنان بیشتر از مردانی که با بیضه‌های نزول کرده هستند، در معرض ابتلا به سرطان بیضه هستند.
- سابقه خانوادگی- گاهی جهش‌های ژنی در خانواده‌ها منتقل می‌شود. اگر پدر یا برادر شما سرطان بیضه داشته باشد، شما اندکی بیشتر در خطر ابتلا به سرطان هستید. اما سابقه خانوادگی تنها یک عامل در تعداد کمی (حدود 2٪) از افرادی است که سرطان بیضه تشخیص داده می‌شود. اگر در مورد سابقه خانوادگی سرطان بیضه نگران هستید، می‌توانید از پزشک خود بخواهید که به متخصصی به نام اورولوژیست ارجاع دهد.
- ناباروری- داشتن مشکل در بچه‌دار شدن (ناباروری) می‌تواند با سرطان بیضه مرتبط باشد. سرطان بیضه می‌تواند باعث تغییراتی در سطح تستوسترون و همچنین آسیب ژنتیکی به سلول‌های اسپرم شود. در نتیجه، ناباروری یک عامل خطر برای سرطان بیضه در نظر گرفته می‌شود.
- HIV و AIDS- شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد افراد مبتلا به HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی) و ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) خطر ابتلا به سرطان بیضه را افزایش می‌دهند.
- برخی از نقایص مادرزادی- برخی افراد با یک ناهنجاری آلت تناسلی به نام هیپوسپادیاس متولد می‌شوند. این امر باعث می‌شود مجرای ادرار در قسمت زیرین آلت تناسلی باز شود، نه در انتهای آن. افراد مبتلا به این بیماری در معرض افزایش خطر ابتلا به سرطان بیضه هستند. به همین ترتیب، ممکن است خطر افزایش برای افرادی که با توده‌ای در کشاله ران به نام فتق مغبنی متولد می‌شوند، حتی زمانی که ترمیم شده باشد، وجود داشته باشد.
درمان سرطان بیضه
هنگام تشخیص سرطان بیضه، پزشک ابتدا پیش از معاینه کیسه بیضه و بیضه‌ها، در مورد سابقه سلامتی بیمار صحبت می‌کند تا ببیند آیا توده، سفتی یا نشانه‌هایی از تورم وجود دارد یا خیر. پزشک آزمایش‌های آزمایشگاهی اضافی را انجام می‌دهد، از روش‌های اولتراسوند و آزمایش خون برای تأیید پیش‌آگهی سرطان بیضه و اطمینان از عدم گسترش سرطان به ریه‌ها، غدد لنفاوی یا کبد استفاده می‌کند.
اگر سرطان علائم رشد را نشان می‌دهد، انواع مختلفی از درمان وجود دارد که می‌توان آنها را بررسی کرد
جراحی
دو نوع جراحی اولیه برای درمان سرطان بیضه استفاده می‌شود.
اورککتومی رادیکال اینگوینال
با ارککتومی اینگوینال رادیکال، جراح شما بیضه همراه با تومور و همچنین طناب اسپرماتیک را که بیضه را به شکم متصل می‌کند، برمی دارد.
این گزینه درمانی برای سمینوما در مراحل اولیه و پیشرفته و غیر سمینوما استفاده می‌شود. خطرات کوتاه مدت پس از عمل شامل ناراحتی و خونریزی در کیسه بیضه (معروف به هماتوم) است. پس از جراحی، ممکن است نیاز به جایگزینی تستوسترون داشته باشید.
تشریح غدد لنفاوی خلفی صفاقی
اگر پزشک شما مشکوک باشد که سلول‌های سرطانی ممکن است به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته باشند، این روش ممکن است همزمان یا در طی یک جراحی دوم انجام شود.
در این نوع جراحی برای سرطان بیضه، برشی در شکم ایجاد می‌شود و غدد لنفاوی پشت شکم برداشته می‌شوند و توسط پاتولوژیست برای بررسی وجود سلول‌های تومور بررسی می‌شوند. در برخی موارد، جراح ممکن است بتواند این عمل را با ایجاد یک برش بسیار کوچکتر و استفاده از یک لوله باریک و روشن (لاپاروسکوپ) برای دیدن داخل شکم و ابزارهای جراحی طولانی برای برداشتن غدد لنفاوی انجام دهد. معمولاً بیماران پس از جراحی لاپاراسکوپی سریع‌تر بهبود می‌یابند و عوارض کمتری نسبت به عمل باز استاندارد دارند.
پس از جراحی، احتمال عفونت و انسداد روده وجود دارد. اگر به جای جراحی لاپاراسکوپی باز عمل می‌کنید، ممکن است جای زخم بزرگ‌تری داشته باشید و باید زمان بگذارید تا بهبود یابد.
جراحی لاپاراسکوپی
در طی جراحی لاپاراسکوپی، از لاپاراسکوپ برای برداشتن غدد لنفاوی از شکم استفاده می‌شود. جراحی لاپاراسکوپی معمولاً بر روی بیمارانی که در مراحل اولیه غیر سمینوما هستند انجام می‌شود تا مشخص شود آیا سرطان در غدد لنفاوی وجود دارد یا خیر. جراح تعدادی برش کوچک ایجاد می‌کند و ابزار جراحی از طریق برش‌ها برای انجام عمل و برداشتن غدد لنفاوی وارد می‌شود.
بیماران اغلب سریع‌تر بهبود می‌یابند و عوارض جانبی کمتری پس از این روش در مقایسه با جراحی باز تجربه می‌کنند. با این حال، ممکن است خطر حذف نشدن تمام سلول‌های سرطانی با این نوع روش وجود داشته باشد. به همین دلیل است که اگر سرطان در غدد لنفاوی یافت شود، تیم مراقبت شما ممکن است شیمی درمانی را پس از جراحی توصیه کند. همانند جراحی باز، احتمال عفونت، خونریزی و ناراحتی نیز وجود دارد.
ارکیکتومی جزئی
ارکیکتومی جزئی مشابه ارکیکتومی رادیکال اینگوینال است. اما با این روش مقداری از بیضه در امان می‌ماند.
بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد اگر:
- سرطان بیضه موضعی وجود دارد
- شما یک بیضه دارید
- مشکلات سلامتی دیگری مانند ناتوانی در تولید آندروژن دارید
ممکن است بعد از جراحی کمی احساس ناراحتی کنید و همچنین خطر عفونت و خونریزی وجود دارد.
شیمی درمانی
انکولوژیست شما ممکن است پس از جراحی از شیمی درمانی برای از بین بردن باقی‌مانده سلول‌های سرطانی بیضه استفاده کند. شیمی درمانی همچنین ممکن است برای درمان سرطان بیضه که به سایر اندام‌ها گسترش یافته یا پس از جراحی برگشته است، استفاده شود.
در برخی موارد، زمانی که سرطان پس از شیمی‌درمانی برگشت یا نسبت به درمان مقاوم شد، ممکن است یک رژیم شیمی‌درمانی فشرده‌تر همراه با پیوند سلول‌های بنیادی توصیه شود. در این روش، پزشکان سلول‌های بنیادی خون ساز طبیعی را در طی چند روز از جریان خون شما جمع‌آوری می‌کنند. این سلول‌های بنیادی ذخیره و منجمد می‌شوند. سپس، پس از انجام شیمی‌درمانی با دوز بالا، تزریق سلول‌های بنیادی خود را دریافت می‌کنید که در مغز استخوان شما قرار می‌گیرد و دوباره شروع به ساخت سلول‌های خونی جدید می‌کند.
شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان در مراحل پیشرفته استفاده می‌شود. این یک درمان مناسب برای سرطان بیضه است، اما می‌تواند برای سیستم ایمنی بدن سخت باشد، بنابراین سلامت عمومی شما ممکن است در تصمیم گیری برای شیمی درمانی نقش داشته باشد.
در طول شیمی درمانی، ممکن است احساس خستگی یا حالت تهوع داشته باشید. سایر عوارض جانبی عبارتند از:
- ریزش مو
- کبودی
- زخم های دهان
- افزایش خطر عفونت
برخی از درمان‌های شیمی درمانی نیز ممکن است منجر به عوارض جانبی طولانی مدت شوند، مانند:
- از دست دادن شنوایی
- آسیب کلیه
- مشکلات قلبی
قبل از شروع شیمی درمانی، تیم مراقبت شما می‌تواند تمام مزایا و خطراتی را که مخصوص داروی شیمی درمانی شما است، مورد بحث قرار دهد.
پرتودرمانی
با استفاده از انواع سیستم‌های پرتودرمانی، پزشکان ما بهتر می‌توانند غدد لنفاوی غیرقابل دسترسی در شکم یا لگن را که ممکن است حاوی سلول‌های تومور سرطان بیضه باشند، هدف قرار دهند. انکولوژیست های پرتوی ما همچنین از این فناوری برای هدایت دوزهای پرتوهای بالاتر به سلول‌های سرطانی بیضه استفاده می‌کنند، در حالی که قرار گرفتن در معرض بافت‌های طبیعی و سالم مانند روده یا کلیه‌ها را کاهش می‌دهند. هنگامی که از پرتو درمانی برای درمان سرطان بیضه استفاده می‌شود، اقدامات احتیاطی ویژه‌ای برای محافظت از بیضه باقی مانده و حفظ باروری انجام می‌شود. انواع پرتودرمانی که ممکن است برای سرطان بیضه استفاده شود عبارتند از:
- پرتودرمانی خارجی (EBRT) درمان استاندارد مراقبتی برای رساندن پرتو به غدد لنفاوی در شکم یا لگن است که ممکن است سلول‌های سرطانی بیضه را پنهان کنند.
- پرتودرمانی تعدیل‌شده شدت (IMRT) به پزشکان اجازه می‌دهد از دوزهای پرتوهای بالاتری نسبت به درمان‌های سنتی در این مناطق استفاده کنند. در عین حال، IMRT به حفظ بیشتر بافت سالم اطراف از دوزهای مضر تشعشع کمک می کند.
پرتودرمانی برای بیماران مبتلا به سمینوما استفاده می‌شود، زیرا این نوع سرطان به خوبی به این درمان پاسخ می‌دهد. گاهی اوقات بعد از جراحی برای اطمینان از اینکه هیچ سلول سرطانی باقی نمانده است استفاده می‌شود و همچنین می‌تواند برای سرطان‌هایی که به سایر قسمت‌های بدن مانند مغز گسترش یافته‌اند نیز استفاده شود.
پس از تابش اشعه، ممکن است اسهال، خستگی و حالت تهوع را تجربه کنید. این عوارض معمولاً با گذشت زمان پس از پایان درمان از بین می روند.
نظارت بر سرطان بیضه
پس از ارکیکتومی، احتمالاً درمان فعال به پایان می‌رسد، اما همچنان ممکن است به طور منظم برای نظارت به پزشک خود مراجعه کنید. با استفاده از سی تی اسکن و آزمایش خون، پزشکان می‌توانند مطمئن شوند که هیچ سرطانی پس از جراحی باقی نمی‌ماند. نظارت همچنین به دنبال سرطان عود کننده است، که به معنای سرطانی است که پس از پایان درمان بازگشته است.
نظارت ممکن است برای 5 تا 10 سال پس از تکمیل درمان اولیه ادامه یابد.
پروتز بیضه
پس از جراحی سرطان بیضه، برخی از بیماران به دلیل تغییراتی که در بدنشان ایجاد می‌شود، احساس خودآگاهی می‌کنند. شما ممکن است انتخاب کنید که یک پروتز بیضه قرار دهید، که ایمپلنتی است که ظاهر بیضه را تقلید می‌کند.
پروتز مانند یک بیضه عادی عمل نمی‌کند، بنابراین ممکن است پس از جراحی نیاز به درمان با تستوسترون داشته باشید.
حفظ باروری
درمان‌های سرطان بیضه ممکن است بر سطح هورمون‌ها و بیضه‌ها تأثیر بگذارد و گاهی تولید اسپرم کافی برای فرزندان را دشوار می‌کند. اگر فکر می‌کنید ممکن است بخواهید بچه‌دار شوید، مهم است که قبل از شروع درمان با تیم مراقبت خود در این مورد صحبت کنید، بنابراین آنها ممکن است راهنمایی‌هایی در مورد اینکه چگونه به بهترین نحو باروری شما را حفظ کنید، ارائه دهند.
اگر قبلاً بلوغ را پشت سر گذاشته‌اید، می‌توانید قبل از درمان برای استفاده در آینده، اسپرم را در بانک اسپرم ذخیره کنید. چندین روش وجود دارد که ممکن است علاوه بر انزال برای جمع آوری اسپرم نیز استفاده شود. محققان همچنین به دنبال راه‌های دیگری برای حفظ باروری در پسران جوان‌تر هستند که نیاز به درمان دارند اما هنوز اسپرم تولید نمی‌کنند.
پیوند سلول‌های بنیادی برای سرطان بیضه
این روش در صورت عود سرطان بیضه و تکثیر تهاجمی استفاده می‌شود. سلول‌های بنیادی (سلول‌های خونی نابالغ%
