درمان تومور مثانه :دومین سرطان شایع دستگاه ادراری تناسلی

تومور مثانه یکی از شایع­ترین سرطان­‌هایی است که بین مردان شیوع پیدا کرده است؛ و ممکن است در هر سنی فرد را درگیر کند. تومور مثانه بیشتر در افراد سیگاری و شغل‌­هایی که بیشتر در معرض مواد شیمیایی هستند، دیده می­شود اما عوامل متعددی از جمله عفونت، مصرف دارو و نوعی انگل مثانه در پیدایش این عارضه نیز مؤثرند. سرطان مثانه معمولاً با علائمی همچون سوزش و تکرر ادرار همراه است؛ بنابراین با تشخیص دقیق و انجام آزمایش‌ها لازم، روند درمان اگر در مراحل اولیه این بیماری باشد بسیار راحت‌تر و قابل‌کنترل است. متخصصین اورولوژی نسبت به نوع سرطان مثانه بهترین روش درمان را به بیمار توصیه می­کنند. در ادامه علل و درمان تومور مثانه در مردان به‌طور کامل آورده شده است.

انواع سرطان مثانه

---

در اینجا انواع مختلفی از سرطان و تومور مثانه  و آنچه باید بدانید ارائه شده است.

سرطان اوروتلیال

تومور اوروتلیال (معروف به سرطان سلولی ترنزیشنال) شایع‌ترین نوع سرطان مثانه است که تقریباً در 95 درصد بیماران رخ می‌دهد. این دو نوع زیر دارد:

• تومور پاپیلاری
• تومور مسطح

این زیرگروه‌ها چگونگی بروز و رشد تومورهای سرطانی را در مثانه توصیف می‌کنند. یک تومور کارسینوم پاپیلاری مانند انگشت به نظر می‌رسد و از داخلی‌ترین لایه مثانه، یعنی اوروتلیوم (بافت پوششی بینابینی)، به سمت مرکز رشد می‌کند؛ و ازآنجاکه به سمت مرکز رشد می‌کنند، تمایل دارند از حمله به لایه‌های بیرونی مثانه اجتناب کنند.

در مقابل، یک کارسینوم مسطح، مانند یک توده یا توموری مسطح و تخت به نظر می‌رسد که روی سطح داخلی مثانه قرار دارد. برخلاف تومور پاپیلاری، این تومورها به سمت مرکز رشد نمی‌کنند.

سرطان سلول سنگفرشی

علاوه بر سرطان اوروتلیال، انواع دیگری از سرطان مثانه غیر اوروتیلیالی نیز وجود دارد، البته این انواع خیلی رایج نیستند. به عبارتی، تقریباً فقط 1 تا 2 درصد از سرطان‌های مثانه، کارسینوم سلول سنگفرشی هستند. آن‌ها در سلول‌های صاف و مسطح به نام سلول‌های سنگفرشی آغاز می‌شوند که ممکن است بعد از عفونت طولانی‌مدت در مثانه ایجاد شوند.

آدنوکارسینوما

این نوع تومور، نادر است و تقریباً یک درصد از کل سرطان‌های مثانه را تشکیل می‌دهد؛ مانند کارسینوم سلول سنگفرشی، عفونت با انگل Schistosoma haematobium یا تحریک مزمن مثانه می‌تواند شانس فرد را در بروز آدنوکارسینوما افزایش دهد.

انواع دیگر

انواع دیگری از سرطان مثانه وجود دارند که میزان شیوع آن‌ها بسیار پایین است: کمتر از 1 درصد از سرطان‌های مثانه، موارد بسیار نادر کارسینوم سلول‌های کوچک (SCC) و سارکوما هستند. اگرچه صرف‌نظر از نوع این تومورها، به‌طورکلی درمان در مراحل اولیه سرطان مثانه مشابه است، اگرچه شیمی‌درمانی ممکن است متفاوت باشد.

سرطان مثانه: مراحل و درجات

---

تعیین میزان گسترش سرطان مثانه در یک فرد را مرحله‌بندی یا استجینگ میگویند. این یک جنبه بسیار مهم برای ارزیابی پزشک است زیرا این مراحل پیشرفت بیماری هستند که برنامه درمانی فرد را مشخص می‌کنند.

مراحل

---

مراحل سرطان مثانه از 0 تا 4 متغیر است. در مرحله 0، تومور كوچك است و در لایه داخلی مثانه قرار دارد. در مرحله 1، تومور فراتر از پوشش داخلی گسترش می‌یابد اما به لایه ماهیچه نرسیده است. تومورهای مرحله 2 به لایه عضله‌ای مثانه رسیده‌اند، تومورهای مرحله 3 ممکن است تا غدد لنفاوی و اندام‌های مجاور گسترش‌یافته باشند و تومورهای مرحله 4 ممکن است در اندام‌های دوردست مانند کبد، استخوان و ریه‌ها رشد کنند.

درجه سرطان مثانه نیز بخش مهمی از ارزیابی پزشک است و به نوع شکل و ساختاری که سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ دیده می‌شوند اشاره دارد. سرطان مثانه می‌تواند درجه متوسط باشد، به این معنی که سلول‌های سرطانی بیشتر شبیه سلول‌های مثانه سالم هستند، یا درجه بالای سرطان، به این معنی که سلول‌های سرطانی غیرطبیعی هستند و مانند سلول‌های مثانه سالم نیستند.

سرطان مثانه با درجه‌ی پایین به‌ندرت تا لایه ماهیچه‌ای مثانه گسترش می‌یابد، درحالی‌که احتمال ابتلا به سرطان درجه بالا بیشتر است. به‌طورکلی، این بدان معنی است که سرطان مثانه با درجه پایین، به‌طورکلی شانس بهبودی بیشتری را به بیماران ارائه می‌دهد.

علت تومور مثانه چیست؟ 

---

تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که دارای عوامل خطر بخصوصی هستند، احتمال ابتلا به سرطان مثانه را دارند. این عوامل خطر می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• سیگار کشیدن – افراد سیگاری سه برابر بیشتر از افراد غیر سیگاری در معرض سرطان مثانه هستند
• بالا رفتن سن – بیشتر افراد مبتلا به سرطان مثانه بیش از 60 سال دارند و با افزایش سن خطر ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد.
• مرد بودن – مردان سه تا چهار برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سرطان مثانه هستند
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی در محل کار – مواد شیمیایی به نام آمین‌های آروماتیک، محصولات بنزن و رنگ آنیلین با سرطان مثانه ارتباط دارند. این مواد شیمیایی در ساخت لاستیک و پلاستیک در صنعت رنگ استفاده می‌شود و بعضاً در کار نقاشان، ماشین سازان، چاپگرها، آرایشگران و پیرایشگران مو و رانندگان کامیون وجود دارد.
• عفونت‌های مزمن – تومورهای سلول سنگفرشی با عفونت ادراری همراه است (از جمله عفونت‌های انگلی، اگرچه این موارد بسیار نادر است) و سنگ‌های مثانه درمان نشده
• استفاده طولانی مدت از سوند – استفاده طولانی مدت از سوند ادرار ممکن است با سرطان سلول سنگفرشی مرتبط باشد.
• درمان‌های قبلی برای سرطان – درمان‌هایی که با سرطان مثانه در ارتباط بوده‌اند شامل داروی شیمی‌درمانی سیکلوفسفامید (مورد استفاده برای سرطان‌های مختلف) و پرتودرمانی به ناحیه لگن (که گاهی برای سرطان پروستات و سرطان‌های زنان انجام می‌شود).
• درمان دیابت – داروی دیابت پیوگلیتازون می‌تواند خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهد
• سابقه شخصی یا خانوادگی از بیماری– موارد اندکی از سرطان مثانه، با یک ژن ارثی در ارتباط هستند.

علائم سرطان مثانه در مردان 

---

وجود خون در ادرار شایع‌ترین علامت سرطان مثانه است. عموماً دردی احساس نمی‌شود. اغلب اوقات نمی‌توان خون در ادرار را بدون میکروسکوپ مشاهده کرد؛ اما اگر می‌توانید خون را با چشم غیرمسلح در ادرارتان ببینید، باید فوراً به پزشک معالج خود بگویید. حتی اگر خون برطرف شود، باید در مورد آن با پزشک خود صحبت کنید.

خون در ادرار همیشه به معنای ابتلا به سرطان مثانه نیست. دلایل متعددی برای وجود خون در ادرار وجود دارد. ممکن است دچار عفونت یا سنگ کلیه باشید. البته مقدار کمی خون ممکن است در بعضی از افراد عادی باشد.

تکرر ادرار و درد هنگام عبور ادرار از علائم کمتر شایع سرطان مثانه هستند. اگر این علائم را دارید، حتماً به متخصص اورولوژی مراجعه کنید. او تشخیص می‌دهد که آیا شما یک عفونت ادراری دارید یا مشکل جدی‌تری مانند تومور مثانه.

ممکن است در ناحیه زیر شکم یا پشت خود احساس درد داشته باشید.

تشخیص قبل از درمان تومور مثانه

---

پزشک شما ابتدا سابقه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی را انجام می‌دهد. او ممکن است شما را برای آزمایش‌های بیشتر و تشخیصی تخصصی‌تر به متخصص اورولوژیست ارجاع دهد. اگر تشخیص او سرطان مثانه است، آزمایش‌های بیشتری برای تشخیص مرحله‌ی پیشرفت این بیماری باید انجام شود. این آزمایش‌ها همچنین این ایده را به پزشک می‌دهند که چه درمانی برای شما مناسب‌تر خواهد بود. برخی از این آزمایش‌ها در اینجا شرح داده شده است:

آزمایش‌هایی که بیشتر از همه امکان دارد بر روی شما انجام شود، عبارت‌اند از:

• سیتولوژی ادرار. رنگ و محتوای ادرار شما بررسی می‌شود. این آزمایش همچنین سلول‌های بدن را تحت آزمایش میکروسکوپی، موردبررسی قرار می‌دهد.
• آزمایش خون: یک پانل جامع متابولیک (CMP) که شامل آزمایش‌های عملکرد کلیه و کبد است و یکی از آزمایش‌های خونی است که پزشک شما آن را دستور خواهد داد.
• اسکن توموگرافی کامپیوتری (همچنین به عنوان اسکن CT یا CAT شناخته می‌شود) به همراه “سیستوسکوپی” با دستگاه مخصوص مشاهده در مثانه اغلب برای تشخیص سرطان مثانه کافی و مناسب است.
• سیستوسکوپی: پزشک از لوله نازکی استفاده می کند که در انتهای آن دستگاه نوری و دوربین تعبیه شده است (سیستوسکوپ) تا آن را از مجرای ادرار به سمت مثانه عبور دهد. این معاینه به پزشک شما اجازه می‌دهد که داخل حفره مثانه را ببیند. معمولاً پزشک این معاینه را در مطب خود با استفاده از یک سیستوسکوپ انعطاف‌پذیر و بی‌حسی موضعی انجام می‌دهد. پزشک نمونه‌ای از بافت آن ناحیه را با سیستوسکوپ می‌گیرد. برداشتن بافت در این زمان به پزشک شما اجازه می‌دهد سلول‌ها را بررسی کند. نمونه بافت به آزمایشگاه فرستاده می‌شود و در آنجا مرحله سرطان تشخیص داده می‌شود. این به انتخاب روش درمانی مناسب نیز کمک خواهد کرد.
• سیستوسکوپی سخت: دستگاهی که پزشک در هنگام خواب رفتن شما استفاده می‌کند، مانند آنچه در مطب استفاده می‌شود انعطاف‌پذیر نیست بلکه سفت‌ و محکم است. این بدان معنی است که مستقیم است و خم نمی‌شود. این سیستوسکوپ بزرگ‌تر است، در انتهایی خود دارای نوری است و ابزارهای جراحی می‌توانند از آن عبور کنند. این کار اجازه می‌دهد تا کارهای گسترده‌تری مانند جراحي برداشتن تومور مثانه از طريق داخل مثانه (TURBT) انجام شود که در ادامه به شرح آن می‌پردازیم.

تشخیص سرطان مثانه، وقتی تأیید می‌شود که پزشک تومور را از طریق سیستوسکوپ و در حین برداشتن تومور مثانه از طريق داخل مثانه (TURBT) مشاهده می‌کند. به‌احتمال‌زیاد شما را برای این آزمایش می‌خوابانند. در این زمان پزشک، مرحله‌ی پیشرفت سرطان شما تعیین می‌کند و سعی در قطع آن خواهد کرد. وی همچنین بررسی خواهد کرد که آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر.

• جراحی برداشتن تومور مثانه از طريق داخل مثانه (TURBT). این یک عمل بسیار مهم برای تشخیص دقیق نوع تومور، مرحله بندی و درجه بندی دقیق تومور است. در این عمل، پزشک می‌تواند داخل مثانه را ببیند، نمونه‌های تومور را گرفته و هر چه که از تومور می‌بیند قطع و جدا کند.
• سیستوسکوپی نور آبی. برای انجام این آزمایش، پزشک از کاتتر (چیزی شبیه به سوند) استفاده می‌کند تا یک محلول تصویربرداری را از طریق مجرای ادرار به مثانه شما وارد کند. محلول حدود یک ساعت در مثانه باقی‌مانده است. سپس پزشک از سیستوسکوپ برای معاینه مثانه با نور معمولی سفید و سپس با نور آبی استفاده می‌کند. سلول‌های سرطانی مثانه با نور آبی بهتر ظاهر می‌شوند.
• پیلوگرام رتروگراد: در این آزمایش از اشعه ایکس برای دیدن داخل مثانه، مجرای ادرار و کلیه استفاده می‌شود. این آزمایش در طی یک سیستوسکوپی انجام می‌شود.
• تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) در این آزمایش از یک میدان مغناطیسی قدرتمند، امواج رادیویی و یک رایانه برای تولید تصاویر دقیق از قسمت داخلی بدن شما استفاده می‌شود.

 درمان تومور مثانه با و بدون جراحی

---

درمان سرطان مثانه غیر مهاجم به عضله، شامل موارد زیر می‌باشد:

• سیستوسکوپی جهت برداشتن تومور
• ایمونوتراپی اینتراوزیکال
• شیمی درمانی اینتراوزیکال

اگر این گزینه‌ها در درمان سرطان موفق عمل نکنند، ممکن است پزشک توصیه کند که مثانه کامل برداشته شود.

برداشتن تومور با روش سیستوسکوپی

در طول عمل برداشتن تومور، پزشک هر سلول سرطانی را که می‌تواند در جراحی برداشتن تومور مثانه از طريق داخل مثانه (TURBT) مشاهده کند، برمی‌دارد.

جراحی برداشتن تومور مثانه از طريق داخل مثانه (TURBT)

جراحی برداشتن تومور مثانه از طريق داخل مثانه (TURBT) معمولاً تحت بیهوشی انجام می‌شود. این عمل جراحی در طی سیستوسکوپی انجام می‌شود، بنابراین برشی در شکم وجود ندارد. به شما بیهوشی عمومی یا نخاعی داده می‌شود.

پزشک از سیستوسکوپ سفت و محکم (rigid) برای این ع استفاده خواهد کرد. این دامنه مستقیم است و خم نمی‌شود. در انتها نور دارد و بزرگ‌تر است و به ابزارهای جراحی اجازه می‌دهد از آن عبور کنند. پزشک شما قادر به دیدن داخل مثانه است، نمونه‌های تومور را گرفته و سلول‌هایی از تومور را مجدداً جدا می‌کند.

اگر تومور به وضوح دیده شود، پزشک سعی خواهد کرد که همه آن را بردار. همچنین ممکن است پزشک نمونه‌های بسیار کوچکی از نواحی دیگر مثانه که ممکن است غیرطبیعی به نظر برسد، برمی‌دارد. این نمونه‌ها همچنین ازنظر درجه و مرحله سرطان بررسی خواهند شد. ممکن است بعدازاین عمل، یک سوند Foley در مثانه باقی بماند تا مثانه شما بهبود یابد.

ممکن است شما نیاز به برداشتن تومور بیش از یک بار داشته باشید. در طول معاینات پیگیری، پزشک معاینه می‌کند تا مطمئن شود که همه تومور سرطانی از بین رفته است.

شیمی‌درمانی اینتراوزیکال

درمان اینتراوزیکال (“درون مثانه”) روشی است که در آن یک داروی درمانی به طور مستقیم در مثانه شما وارد می‌شود. این دارو با کمک کاتتر یا سوند (لوله‌ای نازک که از طریق مجرای ادرار قرار می‌گیرد) داخل مثانه قرار می‌گیرد. شما دارو را به مدت یک یا دو ساعت در مثانه خود نگه می‌دارید و سپس آن را دفع کنید. شیمی‌درمانی داخل مثانه‌ای (اینتراوزیکال) معمولاً بلافاصله بعد از عمل انجام می‌شود.

ایمونوتراپی اینتراوزیکال (درون مثانه)

ایمونوتراپی درمانی است که توانایی سیستم ایمنی بدن شما را در مبارزه با سرطان تقویت می‌کند.

Bacillus Calmette-Guerin (BCG)) داروی ایمونوتراپی است که برای سرطان مثانه استفاده می‌شود. از BCG همچنین به عنوان واکسن سل استفاده شده است.

درمان با داروی BCG برای دوره اول حدود شش هفته به طول خواهد انجامید. این کار معمولاً در مطب پزشک شما انجام می‌شود، نه در بیمارستان یا اتاق عمل. ممکن است نیاز باشد که بیش از یک‌بار تحت درمان BCG قرار بگیرید.

داروی BCG از طریق سوند وارد مثانه می‌شود. این روش باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن به سلول‌های سرطانی مثانه حمله کند. این روش یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی سرطان مثانه به‌ویژه سرطان واقع در محل (CIS) است. در صورت داشتن سیستم ایمنی ضعیف یا علائم خاصی، این روش توصیه نمی‌شود. عوارض جانبی استفاده از این درمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تکرر ادرار
• درد و سوزش هنگام ادرار کردن
• علائمی مانند آنفولانزا
• درد مفاصل
• تب یا لرز
• باکتری‌هایی که تمام بدن را آلوده می‌کنند (کمتر شایع است)

شیمی‌درمانی اینتراوزیکال داخل مثانه

شیمی درمانی اینتراوزیکال معمولاً بلافاصله بعد از عمل انجام می‌شود. در روش شیمی‌درمانی اینتراوزیکال (داخل مثانه)، داروهایی که برای از بین بردن سلول‌های سرطانی، شناخته می‌شوند مستقیماً در مثانه قرار می‌گیرند، نه در جریان خون. در نتیجه می‌توان از بسیاری از عوارض جانبی رایج شیمی درمانی – مانند ریزش مو جلوگیری کرد. از آنجا که داروها فقط به لایه‌ی دیواره‌ی مثانه می‌رسند، این نوع درمان فقط برای سرطان مثانه غیر مهاجم به عضله NMIBC توصیه می‌شود.

میتومایسین C رایج‌ترین داروی شیمی درمانی است که برای درمان اینتراوزیکال مورد استفاده قرار می‌گیرد. معمولاً پس از عمل TURBT اولیه داده می‌شود. این کمک می‌کند تا سلول‌های سرطانی از رفتن به مکان دیگری و رشد و گسترش آن‌ها جلوگیری شود. همچنین باعث کاهش نرخ عود می‌شود. همچنین می‌تواند به‌عنوان یک دوره القایی شش هفته‌ای مشابه BCG داده شود. عوارض جانبی رایج این درمان عبارت‌اند از:

• نیاز مکرر به ادرار کردن (تکرر ادرار)
• ادرار دردناک
• علائم مانند آنفولانزا
• بثورات پوستی

تکرار درمان اینتراوزیکال

برخی از بیماران، در صورت بازگشت سرطان ممکن است به تکرار درمان پاسخ دهند. اگر مبتلا به سرطان TA یا T1 درجه بالا یا CIS هستید، یا BCG را امتحان کرده‌اید و مؤثر نیست، ممکن است برای کنترل سرطان به روش دیگری احتیاج داشته باشید. در این حالت، پزشک شاید با شما در مورد عمل جراحی برای برداشتن مثانه صحبت کند.

حفظ نتایج درمان اینتراوزیکال

بعد از اینکه مثانه عاری از بیماری است، پزشک ممکن است برای جلوگیری از بازگشت تومور، درمان دیگری را با همان داروها انجام دهد. این ممکن است سه ماه بعد از درمان اتفاق بیفتد.

درمان نگهدارنده (Maintenance therapy) برای افرادی که BCG دریافت کرده‌اند، گزینه‌ی مناسبی است و برای کسانی که داروهای شیمی‌درمانی مصرف کرده‌اند، شاید چندان مناسب باشد. این دارو تا سه سال پس از درمان و به‌طورکلی حدود شش ماه یک‌بار به مدت سه هفته انجام می‌شود.

پزشک در مورد اینکه آیا شما کاندیدای درمان نگه‌دارنده (Maintenance therapy) هستید، با شما صحبت خواهد کرد. او همچنین در مورد اینکه آیا شیمی‌درمانی داخل وریدی یا BCG گزینه‌های خوبی برای شما هستند یا نه صحبت خواهد کرد.

جراحی برای برداشتن مثانه

اگر مبتلابه تومور مثانه غیر مهاجم به عضله NMIBC هستید، در صورت عدم موفقیت در تزریق داخل مثانه (اینتراویزیکال)، مثانه باید برداشته شود. در صورت خطر بیشتر ابتلای مجدد به سرطان یا گسترش آن به ارگان‌های دیگر، ممکن است نیاز به برداشتن آن داشته باشید. سیستکتومی برای تومورهایی که درجه بالا T1، T1 + CIS (کارسینوما در محل) و T1 + LVI (حمله‌ی لنفاوی عروقی) دارند، بیشتر و بیشتر توصیه می‌شود.

سیستکتومی جزئی (برداشتن بخشی از مثانه)

اگر تومور در قسمت خاصی از مثانه قرار داشته باشد و بیش از یک نقطه در مثانه را درگیر نکند، سیستکتومی جزئی برای برخی از بیماران مناسب است. جراح تومور را، قسمتی از مثانه حاوی تومور و غدد لنفاوی مجاور، برمی‌دارد. بعد از برداشتن بخشی از مثانه، ممکن است نتوانید به اندازه قبل، ادرار را در مثانه خود نگه دارید. ممکن است نیاز داشته باشید که مکرراً مثانه خود را خالی کنید.

سیستکتومی رادیکال (برداشتن کل مثانه)

برای موارد تومور مثانه غیر مهاجم به عضله NMIBC، معمولاً در صورت عدم موفقیت سایر روش‌های درمانی، سیستکتومی رادیکال انجام می‌شود. جراح کل مثانه، غدد لنفاوی مجاور و بخشی از مجرای ادرار را برمی‌دارد. در مردان ممکن است پروستات را نیز برداشته شود. در خانم‌ها، جراح ممکن است رحم، تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپ و بخشی از واژن را خارج کند. سایر بافت‌های اطراف نیز ممکن است برداشته شوند.

انحراف ادراری پس از برداشتن مثانه

هنگامی که کل مثانه یا بخشی از آن برداشته شود، ادرار در جایی جدید جمع می‌شود و به صورتی هدایت می‌شود تا بدن شما آن را از مسیری متفاوت خارج کند. به این مورد، انحراف ادرار تغییر مسیر ادراری (urinary diversion) گفته می‌شود. اگر سیستکتومی رادیکال دارید، در مورد گزینه‌های انحراف ادرار باید بیشتر بدانید.

ازآنجاکه جراح از بافت روده شما برای بازسازی مثانه استفاده می‌کند، برای ایجاد روش انحراف ادرار باید از بافت روده کافی برای آن‌ها استفاده کنید. قبل از انجام این کار، جراح شما این روش را برای شما توضیح می‌دهد تا بتوانید بفهمید که چه‌کاری انجام خواهد شد و تنظیماتی را که باید انجام دهید چیست.

عوارض بعد از درمان‌های تومور مثانه

---

در اینجا به برخی از مشکلات احتمالی که ممکن است بعد از درمان تومور مثانه وجود داشته باشد، اشاره می‌کنیم:

• مشکلات دستگاه گوارش (GI): عملکرد روده شما ممکن است بعد از عمل کندتر شود. این اغلب بعد از عمل شکمی اتفاق می‌افتد. جراح و سایر پزشکان و پرستارانی که با آن‌ها در ارتباط هستید، برای نظارت بر عملکرد روده و جلوگیری از مشکلات دستگاه گوارش اقداماتی را انجام می‌دهند.

• انحراف ادرار: انحراف ادرار به دنبال جراحی مثانه ممکن است چالش‌هایی را برای شما ایجاد کند که باید خود را آماده کنید. شاید لازم باشد یاد بگیرید که چگونه ادرار را از طریق سوند از بدن خارج کنید. همچنین امکان نشت از استوما (ورودی) وجود دارد که برای دفع کردن ادرار تعبیه می‌شود. عفونت‌های مربوط به انحراف ادراری ممکن است رخ دهد، مانند عفونت‌های مربوط به کلیه‌ها.
• تغییرات هورمونی: برای زنانی که هنوز به یائسگی نرسیده‌اند، ممکن است بعد از برداشتن تخمدان، گرگرفتگی داشته باشید.
• سلامت باروری: هنگامی‌که پروستات برداشته شود، مرد دیگر نمی‌تواند بچه‌دار شود. همچنین ممکن است مردان بعد از عمل نتواند رابطه جنسی برقرار کنند. وقتی رحم برداشته شود، زنان دیگر نمی‌توانند باردار شوند. اگر جراح بخشی از واژن بیمار زن را از بین ببرد، ممکن است رابطه جنسی دشوار باشد.
• اختلال عملکرد جنسی: درواقع، عمل جراحی سرطان مثانه احتمالاً بر زندگی جنسی بیمار تأثیر می‌گذارد. اگر همسر دارید، ممکن است نگران حفظ صمیمیت جنسی و رابطه خود باشید. صحبت کردن در مورد احساساتتان ممکن است به شما و شریک زندگی‌تان کمک کند. بعد از درمان می‌توانید راه‌های دیگری را برای صمیمیتتان پیدا کنید.

• کنترل درد: ممکن است برای چند روز اول پس از جراحی مثانه، درد یا ناراحتی داشته باشید. مصرف برخی داروها می‌تواند به شما در کنترل درد کمک کند. قبل از عمل، باید در مورد روش‌های تسکین درد با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. در صورت نیاز به کنترل درد بیشتر، پزشک شما می‌تواند برنامه‌ای را برای شما تنظیم کند.